خانم یوسفی استاد حوزه علمیه با بیان این‌که حضرت عباس(ع) مطیع محض امام حسین(ع) بود،‌ گفت: مطیع محض بودن یعنی از خود نظر نمی دهد، گوش و چشمش به دهان امام است که هرچه امام گفت را انجام دهد.

خانم یوسفی استاد مدرسه علمیه باقرالعلوم(ع) در مراسم عزاداری روز تاسوعا در حوزه علمیه باقرالعلوم شهرقدس بیان کرد: برخی فکر می کنند که اگر امروز به عنوان روز تاسوعا شهرت پیدا کرده است به خاطر این است که حضرت اباالفضل در این روز به شهادت رسیدند، در حالی که تمام یاران و صحابه امام حسین(ع) د روز عشورا به شهادت رسیدند، و اگر امروز به نام حضرت اباالفضل مشهور شده است به خاطر این است که مثل امروز شمر به در خیمه حضرت اباالفضل آمد و چون از جهت طایفه مادری خویشاوندی با حضرت داشت، او را صدا می کند و می گوید که برایت امان نامه آوردم، بعد از چند بار صدا زدن حضرت اباالفضل جواب نمی دهند و امام حسین(ع) می فرمایند جوابش را بده و حضرت به جلو خیمه می روند و امان نامه را پاره کرده و می فرمایند که من که چیزی نیستم، کل عالم فدای فرزند رسول الله.

وی افزود: شب عاشورا وقتی امام حسین(ع) بیعت را از اهل بیت و یاران برمی دارند حضرت اباالفضل اولین کسی است که بلند شده و می فرماید ما تا آخرین نفس با شما هستیم، روز عاشورا هر کدام از صحابه برای رفتن به میدان جنگ کسب اجازه می کنند، حضرت اباالفضل که برای کسب اجازه می روند امام حسین(ع) می فرمایند که برو برای اهل خیمه آب بیاور، با این که حضرت اباالفضل علمدار هستند و شخصیت کمی نیستند، وقتی امام می فرمایند برو آب بیاور، حضرت بلافاصله می گوید چشم و نمی گوید که من علمدارم و کسی دیگری هم می تواند آب بیاورد.

یوسفی در ادامه ضمن اشاره به بندی از زیارت نامه حضرت اباالفضل مبنی بر” اسلام علیک ایها العبد الصالح المطیع لله و لرسوله؛ سلام بر تو ای بنده صالح خدا ” خاطر نشان کرد : صالح یعنی کسی که گوش به فرمان خدا و رسولش باشد و از خودش نظر نداشته باشد و یعنی در جایی که امام می گوید جواب شمر را بده ، جواب می دهد و وقتی می گویند آب بیاور ، آب بیاورد و وقتی هم که باید علمدار باشد، علمدار باشد.

وی با اشاره به این که عبد بودن برای انسان جایگاه مهمی است، گفت: تا جایی که پیامبر قبل از توصیف به رسالت به عبودیت توصیف می شود، عبد بودن یعنی گوش به فرمان بودن و هر چه را مقام بالاتر گفت بدون این که توضیحی بخواهم بپذیرم، در زندگی اهل بیت همیشه نزد امام معصوم یک مطیع وجود دارد، در زمان پیامبر مطیعی مثل حضرت علی(ع) وجود دارد که هرچه پیامبر می گوید گوش می کنند، پیامبر می گوید این جنگ را شرکت کن، این سوره را بخوان، حنگ تبوک شرکت نکن، می گویند چشم و از خود نظری ندارند و خطبه های نهج اللبلاغه همه بعد از پیامبر صادر شده است، در زمان پیامبر به احترام وجود مقدس پیامبر یک خطبه هم نخواند.

باقی سخنرانی در ادامه مطالب

صفحات: 1· 2