طبق روایات شیعه، دعای حضرت نه تنها در مورد باران باریدن مستجاب می گردید؛ بلکه اگر حضرت برای پیروزی ونصرت خویش نیز دعا می کردند،قطعا مستجاب می شد …

اما:

حضرت می خواست در کربلا برای همه مسلمانان ، تسلیم در برابر ارائه حق را به نمایش گذارد و درس عملی تسلیم در برابر مشیت الهی را تا ابد به مردم بیاموزد.

#بنای حضرت بر این بود که در ماجرای عاشورا اسباب غیر عادی و معجزه را به کار نگرفته تا این خود نیز درس دیگری برای مسلمانان شود،

# تا وظیفه آنانی را که قادر به استفاده از اسباب غیرعادی و معجزه نیستند، در برابر ظلم وستم مشخص کند که تحت هیچ شرایطی نباید در برابر ظالم سکوت و ابراز عجز نمود.

# طبق روایات، حضرت در ماجرای عاشورا، درخواست فرشتگان و جنیان را برای یاری رد نموده و روی عهدی که با خداوند بسته بودند(که این بلاها را در راه خدا و رضای خدا تحمل کنند)باقی ماندند.

حتی با اینکه خداوند در ضمن روز عاشورا به امام علیه السلام اجازه حق انتخاب داده بود که بتواند پیروزی را انتخاب کند، ولی حضرت بر عهد خویش با خداوند استوار ماند و خود و خاندانش را فدای خدا و اسلام نمود…

?این خود سبب نهایت مظلومیت برای حضرت شده و به همین جهت خبر شهادت آن حضرت در آن زمان که وسائل اخباری محدود بود، به سرعت پخش گردید 

و خداوند در ازای جانبازی و فداکاری سیدالشهدا نام او را در تاریخ جاودانه و بلند کرد و به او امتیازات ویژه ای بخشید….

️1- امام صادق علیه السلام مى فرماید:

سجده کردن بر تربت امام حسین علیه السلام هفت حجاب را از (منع قبولى آن) نماز بر مى دارد.

️2- ذکر با تسبیح تربت سیّدالشّهدا براى هر ذکر چهل حسنه در نامه اعمال مى نویسند، و حتّى بدون ذکر، تسبیح را در دست چرخاندن هر یک بیست حسنه دارد.

️3 - هر گاه کام نوزاد را با تربت سیّد الشّهداء باز کنند مانند اکسیرى که مس ‍ را به طلا مبدل میسازد و وجود نوزاد را از هر پلیدى دور نموده و محبّت اهل بیت رسول خدا صلی الله علیه و آله را در دل او مى کارد.

️4 - بر لحد یعنى قبر هر میّتى که تربت کربلا باشد از عذاب قبر رهانیده میشود.

️5 - تربت کربلا بر هر درد بى درمانى شفا بخش مى باشد کما اینکه بسیار تجربه شده است و در کتب مختلف ذکر گردیده است .

️6 - خاک مقتل حسین بن على علیه السلام حصن ، یعنى حصار مى باشد از هر آفات و هر گزندى ، و هر کس آن را با خود حمل نماید، محفوظ خواهد ماند.

️7- آرام بخش تلاطم موّاج دریاهاست یعنى هرگاه دریا به تلاطم آید، و چاره از همه جا قطع گردد،کمى تربت کربلا بر آن بپاشند دریا آرام میگیرد.

8 - تربت مظلوم کربلا تحفه حوریان بهشت است آن گاه که در روز قیامت ماه و خورشیدى نیست تا نور افشانى کند و ظلمات محشر همه جا را فرا مى گیرد،

# به دستور خداوند خاک کربلا که تربت سیّدالشّهداء علیه السلام مى باشد برداشته شده و در بالاى بهشت قرار داده مى شود

#و نور عظیمى از تربت آن حضرت همه جا را روشن مى کند و همه دیدگان را خیره مى سازد کما اینکه خورشید چشم انسان را مى زند و کسى نمى تواند مستقیم به آن نگاه کند…

کشکول النور ج 1 ص 186/

سفینة النّجاة ص 72 - بحار الانوار ج 10

? یعنی ما بفهمیم در عاشورایی که امام زمان را درک نکنیم، کم کاری کرده ایم و او مثل جدش طَرد شده، تنها و آواره و بی یاور است

? امام زمان، ۱۱۸۰ سال با همان کیفیت عاشورا را درک می کند. عاشورا بر قلب ابراهیمی اش نازل می شود و خون گریه می کند و اعمال ما سبب فاصله میان ا‌و و خودمان شده…

? امام زمان در عاشورا داغ می بیند و همدرد میخواهد اما چه کنیم که او میان ماست و ما درک حضور نداریم تا قوت قلبش باشیم و تسلّی خاطرش.

? اما انگار می شود کمی قلبش را آرام کنیم. او از مادر به ما مهربان تر است. گفته اند با سردرد ما سردرد میگیرد. حال یک روز ما نگران قلب مهربانش و سلامتی وجود بارانش باشیم

? برای آرامی و سلامتی اش در #عاشورا هرچه می توانیم صدقه برای سلامتی اش می دهیم تا مبادا صاحبمان، قلب رئوفش در فشار باشد 

☑️ مهدی یاوران، قلب امام زمان در فشار است، #صدقه در روز عاشورا برای امام زمان فراموش نشود…

1ـ شایسته است شیعیان در این روز دست از کسب و کار بکشند و نیازهاى خانه را امروز تهیّه و ذخیره نکنند و به عزادارى و نوحه سرایى بپردازند و همچون کسانى که عزیزترین افراد خویش را از دست داده اند، غم زده و اندوهگین باشند.

امام على بن موسى الرّضا(علیه السلام) فرمود: هر کس در روز عاشورا، دست از تلاش براى دنیا بردارد، خداوند حاجت هاى دنیوى و اخروى او را برآورده مى سازد، و هر کس که روز عاشورا، روز اندوه و غم و گریه اش باشد، خداوند روز قیامت را روز سرور و شادى او قرار دهد و در بهشت با دیدار ما، چشمش روشن مى شود، و هر کس که روز عاشورا را براى خود روز برکت بداند و در آن روز براى منزل خویش اموالى را ذخیره سازد، آن اموال براى او برکتى نخواهد داشت.(البته کسانى که با مسائل بسیار ضرورى مردم سر و کار دارند مانند اطباى کشیک و امثال آنها از این امر مستثنا هستند)

همچنین در این روز از لعن و بیزارى جستن از قاتلان آن حضرت غافل نشوند و بر این امر تأکید کنند.

2ـ امام باقر(علیه السلام) فرمود: شیعیان در این روز به یکدیگر تسلیت بگویند و چه بهتر که با این جمله ها باشد:

عَظَّمَ اللّهُ أُجُورَنا بِمُصابِنا بِالْحُسَیْنِ عَلَیْهِ السَّلامُ، وَ جَعَلَنا وَ إِیّاکُمْ مِنَ الطّالِبِینَ بِثارِهِ، مَعَ وَلِیِّهِ الاِْمامِ الْمَهْدِىِّ مِنْ آلِ مُحَمَّد عَلَیْهِمُ السَّلامُ.

بزرگ گرداند خدا پاداش ما را در سوگواریمان بر حسین(ع) و قرار دهد خداوند ما و شما را از خون خواهانش به همراه ولیش امام مهدى از خاندان محمّد(ع).

3ـ مرحوم «ابن قولویه»(رحمه الله) مطابق روایتى مى گوید: کسى که در روز عاشورا کنار قبر امام حسین(علیه السلام) باشد و زائران را (کمک کند و) آب دهد، مانند کسى است که لشکر آن حضرت را سیراب کرده باشد و گویا با آن حضرت در کربلا حاضر بوده است.

4ـ هزار مرتبه بر قاتلان آن حضرت لعنت کند و بگوید: اَللّهُمَّ الْعَنْ قَتَلَةَ الْحُسَیْنِ(علیه السلام).

5ـ خواندن هزار مرتبه سوره «توحید» در این روز فضیلت فراوانى دارد.

امام صادق(علیه السلام) فرموده است: هر کس در روز عاشورا هزار مرتبه سوره «توحید» را بخواند، خداوندِ رحمان به وى نظر (رحمت) افکند و هر کس را که خداوندِ رحمان (با دیده رحمت) نظر کند، وى را مجازات نخواهد کرد.

6ـ در روز عاشورا شایسته است که از خوردن و آشامیدن - بدون قصد روزه - خوددارى نمایند تا این که وقت عصر فرا رسد و از غذا و آب مختصرى (که مصیبت زدگان استفاده مى کنند)، تناول نمایند.

مرحوم «علاّمه مجلسى» در کتاب «زاد المعاد» گفته است که بهتر است روز نهم و دهم ماه محرّم را روزه نگیرند، زیرا بنى امیّه این دو روز را براى برکت و شکر بر قتل امام حسین(علیه السلام) (به عنوان ظاهرسازى) روزه مى گرفتند; از طریق اهل بیت(علیهم السلام) احادیث فراوانى در مذمّت روزه این دو روز، مخصوصاً روزه روز عاشورا نقل شده است.

همچنین در این روز، از مزاح و خنده و دیگر سرگرمى هاى مسرّت بخش دنیوى خوددارى نمایند.

7ـ سزاوار است هنگام غروب روز عاشورا، به یاد مصائب فرزندان و اطفال و زنان حرم امام حسین(علیه السلام) باشند، زیرا آن هنگام از سخت ترین لحظات حرم آل پیامبر(صلى الله علیه وآله) بود. دشمنان سرمست از باده پیروزى، و اجساد شهیدان روى خاک کربلا، و زنان و کودکان نالان و گریان و پریشان بودند; در همان زمان دستور غارت و آتش زدن خیمه ها صادر شد. اطفال یتیم، زنان بى سرپرست و کودکان تشنه، هر کدام به سویى مى دویدند و در آن میان، زینب و زین العابدین و امّ کلثوم(علیهم السلام) پناهگاه این مصیبت دیدگان بودند و همه غم ها را به دل و جان مى خریدند و همه دشوارى ها را بر خویش هموار مى ساختند، تا دیگران را آرام کنند.

در آن غروب، مصائبى بر خاندان رسول اللّه(صلى الله علیه وآله) رفت که قابل تصوّر نیست و اندوهى بر آنان فرود آمد که قابل بیان کردن نمى باشد; مصائبى که اشک ها را از دیده ها سرازیر مى سازد و اعماق روح و جان را آزار مى دهد.

8ـ سزاوار است عاشقان و علاقه مندان مکتب سالار شهیدان امام حسین(علیه السلام) در روز عاشورا برخیزند و بر رسول خدا و علىّ مرتضى و فاطمه زهرا و حسن مجتبى و سایر امامان از ذریّه آن حضرت(علیهم السلام) سلام کنند و آنان را در این مصیبت هاى بزرگ، با دلى سوزان و اشکى روان تسلیت گویند و زیارت وارث را بخوانند

​?  حجت الاسلام ملااحمدی 

? این پرسش چندین‌سالۀ من است که «کوفیان چرا با حسین علیه‌السلام چنین کردند؟» از ابعاد مختلف پاسخ‌های گوناگونی قابل طرح هستند. اما دغدغۀ بیشترِ من، ترس و وحشتی است که همواره وجودم را فراگرفته که «نکند من هم….!» که مگر چه تفاوتی میانِ دینداریِ منِ محب اهلبیتِ مسلمان با دینداریِ آن کوفیِ محب‌ اهل‌بیت و حافظ قرآنِ نمازشب‌خوان است؟! با چه معیاری می‌توان بین دینداریِ جامعۀ ما با دینداریِ جامعۀ کوفه فرق نهاد و فاصله را معین کرد؟

? همواره در جستجوی پاسخ یا پاسخ‌های روشن و دقیق و صریح و منطقی و مستدل و مستند به واقعیت‌های تاریخی بوده و هستم…

?دیشب در حین سخنرانی، موضوعی که سال‌ها پیش برایم مکشوف شده بود، مجدداً به یادم آمد و از آنجا که با موضوعِ سخن سنخیت داشت، برای مخاطبینم بازگویش کردم. اینجا نیز تکرار می‌کنم تا شاید با هم‌فکری به پاسخ‌های روشن‌تری هم برسیم:

?بازگردیم به آن سخن اباعبدالله علیه‌السلام در آخرین لحظات حیات مقدسِ زمینی‌شان که با رمقِ باقیمانده در بدنِ غرقِ به خون، خطاب به لشکر کوفیان فرمودند: «إن لم‌تَکُن لکُم دینٌ و کُنتُم لاتخافونَ المعادَ فکونوا أحراراً فی دُنیاکُم» اگر دین ندارید و از معاد خوف ندارید، پس -لااقل- در این دنیایتان حُرّ باشید.

? برداشت من اینست که اباعبدالله علیه‌السلام در این عبارت، عصارۀ تمام مشکلی که دین‌داریِ کوفیان داشت را بیان کرده است. خیلی کوتاه و ساده، دقیقاً دست گذاشته‌اند روی آن نقطۀ مرکزی: «#خوف_از_معاد»…

​

«از هزار و اندی آدمی که با #امام_حسین علیه‌السّلام، از مکه به راه افتاده، یا در بین راه به حضرت پیوسته بودند، در شب عاشورا تعداد اندکی ماندند که با مجموع آنچه که روز عاشورا خودشان را به حضرت رساندند، هفتاد و دو نفر شدند! این، مظلومیت است. این #مظلومیت، به معنای کوچکی و ذلّت نیست. امام حسین علیه السّلام، عظیمترین مبارز و مجاهد تاریخ اسلام است؛ چون او در چنین میدانی ایستاد و نترسید و مجاهدت کرد. اما این انسان بزرگ، به قدر عظمتش، مظلومیت دارد. همان‌قدر که بزرگ است، همان قدر هم مظلوم است؛ و با غربت هم به شهادت رسید… عظمت شهدای #کربلا به این است! یعنی برای احساس #تکلیف، که همان جهاد در راه خدا و دین بود، از عظمت دشمن نترسیدند؛ از تنهایی خود، احساس وحشت نکردند؛ کم بودن عدّه‌ی خود را مجوزّی برای گریختن از مقابل #دشمن قرار ندادند. این است که یک آدم را، یک رهبر را، یک ملت را عظمت میبخشد: نترسیدن از عظمت پوشالی دشمن.» رهبر انقلاب؛ ۱۳۷۱/۰۴/۱۰

? #تحلیل_تاریخی: غربت، مظلومیت و تکلیف‌گرایی در قیام #عاشورا 

​

در جنگ صفین بود که امیرالمومنین (علیه السلام) نوجوانی سیزده ساله را نقاب بر صورتش زد و زره پوشانید و روانه میدان کرد . معاویه، ابوشعتاء که دلاور عرب بود و در شام او را حریف هزار اسب سوار میدانستند به میدان فرستاد ولی او گفت: در شان من نیست که با این دلاوری هایم با او بجنگم پسرم برای او کافیست.

ابوشعتاء 9 پسر خودش را به میدان فرستاد و آن نوجوان همه را به درک واصل کرد. ابوشعتاء برای انتقام خون پسرانش خودش به میدان آمد اما فقط با یک ضربه به هلاکت رسید. امیرالمومنین (علیه السلام) به نوجوان فرمودند بس است پسرم برگرد…

تمام لشگر گفتند یا علی بگذار جنگ را تمام کند اما امیرالمومنین (علیه السلام) فرمودند نه او پسرم عباس قمر بنی هاشم است.

انه ذخر الحسین: او ذخیره برای حسین است.

السلام علیک یا ابالفضل العباس

? چون وقت جان دادن اهل تو رسد ، خدای ـ تبارک و تعالی ـ قبض ارواح آنان را با دست خود ، به عهده می گیرد. از آسمان هفتم ، فرشتگانی سوی زمین می فرستد. همراه ایشان ظرفهایی از یاقوت و زمرّد است. این جامها از آب حیات پر است. با خود ، عطر و جامه بهشتی دارند. تن آنان را با آن آب می شویند و بر آن تن ها ، جامگاه بهشتی می پوشانند. ایشان را با عطر بهشتی حنوط می کنند. ملائکه ، گروه گروه بر ایشان صلوات می فرستند. سپس خدا از میان امت تو ، قومی را بر می گزیند که کفار ، ایشان را نمی شناسند. اینان در آن خون ها ، نه با قول نه با فعل و نه با نیت ، شرکت نداشته اند. این قوم ، جسم آن کشته گان را می پوشانند. برای قبر سیّد شهیدان ، در آن سرزمین پرچمی بر پا می دارند. پرچمی که برای اهل حقّ ، عَلَم ، و برای مومنین ، سبب فوز است. از هر آسمان ، صد هزار فرشته ، هر روز و شب آن قبر را در بر می گیرند و بر آن صلوات می فرستند . نزدش تسبیح خدا می گذارند و از خدا ، برای زائرانش طلب مغفرت می کنند. هر کس از امّت تو به قصد نزدیکی به خدا و تو ، به زیارت آن قبر بیاید اسمش را می نویسند؛ هم چنین اسم پدران و خاندان و سرزمین آنان را. بر چهره آنها ، از نور عرش الهی مُهر می زنند؛ این زائر قبر بهترین شهیدان و فرزند بهترین پیامبران است. پس چون قیامت رسد ، در اثر آن مُهر در چهره اینان نوری می درخشد که چشمها را می پوشاند. آن نور ، دلالت بر ایشان دارد و به آن واسطه شناخته می شوند. 

ای محمّد! گویا تو را می بینم؛ آن وقتی که میان من و میکائیل قرار گرفته ای و علی ، پیش روی ماست. همراه ما ، بی شمار از ملائکه الهی است. در آن هنگام ، ما از نور مُهر ، و از چهره آنها در میان خلایق بر می داریم ؛ تا بدین واسطه ، خدا آنان را از هول و شدائد آن روز نجات دهد. ای محمّد! آن ، حکم  خدا و عطای اوست؛ برای هر که قبر تو ، یا برادرت ، یا دو سبط تو را زیارت کند. و از این زیارت ، غیر خدا ـ عزّ و جلّ ـ را اراده نکند.

به زودی ، مردمانی که مستحقّ لعن و غضب خدایند ، کوشش بسیار می کنند که نشانه این قبر را محو ، و اثرش را نابود کنند. خدا برای ایشان و برای این کار ، راهی نمی گذارد. سپس رسول خدا فرمود: اینها بود که مرا به گریه و حزن واداشت!

زینب ـ سلام الله علیها ـ فرمود: وقتی ابن ملجم ـ لعنه الله ـ بر پدرم ـ علیه السلام ـ ضربت فرود آورد ، و اثر مرگ را از او دیدم ، گفتم: پدر جان! امّ ایمن برایم اینگونه حدیث نموده. دوست دارم آن را از تو بشنوم. فرمود: دخترم! حدیث  همان بود که امّ ایمن گفت. گویا می بینم آن روز که تو و زنان خویشانت را در حال اسیری و ذلّت و خشوع ، بر این سرزمین وارد می سازند. در آن حال ، خوف این دارید که مردم ، هر لحظه شما را بربایند! پس صبر کن! که قسم به کسی که دانه را شکافت و جاندار را نفس داد ، آن روز برای خدا بر زمین ، غیر از شما و دوستان و شیعیانتان ، ولیّ ای نیست!

وقتی رسول خدا این خبر را به ما می داد ، این را فرمود: ابلیس ، در آن روز با شادمانی پرواز می کند. بر همه زمین می گردد و به میان شیاطین و جنّیان خویش می رود. به آنها می گوید: ای شیاطین! به آنچه که از فرزندان آدم می خواستیم ، رسیدیم. در هلاکت آنها ، به غایت رسیدیم . در میان فرزندان آدم ، بدی را به ارث نهادیم ؛ مگر این جماعتی که از این خاندان بازمانده اند. پس میان مردم ، درباره اینان تشکیک کنید و همگان را به دشمنی اینان وادارید! مردم را به دشمنی اینان و دوستانشان بشورانید! تا گمراهی و کفر خلق ، مستحکم شود و هیچیک از آنان نجات نیابد! پس ابلیس گمانش را درباره آنان به راستی آورد؛ در حالی که رو به راستی نداشت.

دخترم! ماجرا این است که با دشمنی شما ، عمل صالح سودی ندارد. و با محبت و ولایت شما ، گناهان ـ غیر کبیره ـ ضرری نمی رساند.

زائده می گوید: وقتی امام سجّاد ـ علیه السلام ـ این را بر من روایت نمود ، فرمود: آن را خوب بگیر! که اگر برای طلب این حدیث ، یک سال پهلوی شتران را می گرفتی ، باز هم کم بود!» 

? کامل الزیارات ، ص 260 – 266 ؛ 

بحارالأنوار ، ج 28 ، ص 56 - 61

اول واجبــــــات رو بہ جا بیاری

?بعد عــــــزادری کنی ?

یادت نره امام حسین(ع)فرمود: هدفم از قیامم اصلاح امت جدم و امر به معروف و نهی از منکر هست? 

↩️امام حسین رفت تا تو باحیـــــا و باحجـــــاب باشی

نه با مــــوهاے رنــــگ ڪردہ وچنــــد قلم آرایش  بیفتی دنبال دستہ عزادارے و….

ویا با پوشش نــــامناسب نذرے پخش ڪنے ⛔️?

وبگے من ارادتمند حسینم ویا تو دستہ عزادارے باشے و چشمت ودلت یڪ یه جای دیگه باشه

پــَـــس بیــــــا وَ دُرســـتـــــ 

⇜ پَـــــرچَم دارِ

ایــــــــــن نِهضتـــــ بـــاش.

قبول داری که…

⇦ هیچ مصیبت زده واقعی ای تو مراسم عزیزش آرایــ??ـــش نمیکنه؟

⇦ موهــ??????ـــاش رو افشون نمیکنه؟

⇦ حجابـــ?ــش رو رعایت میکنه؟

⇦ به خنـــــده و صحـــ?ــبت مجلس رو نمیگذرونه؟

اگه قبول داری …

هر تیپی که هستی و هر پوششی که داری بیا و امسال…

●• به احترام آقامون حـــــسین{ع‌‌}

‌●• به خاطر دل داغدار حضرت زهـــــرا{س}

●• بخاطر نگاه امام زمـــــان‌{عج‌}…

جوری تو مراسم شرکت کن که شبیه مصیبت زده ها و صاحب عزاها باشی..

بذار آقا امام حســـــین{ع} تو رو جز خودی ها حساب کنه…➣

 نه اقوام دور و آشنایان…➣

●• دوستاتو به این چالش از طرف خودت دعوت کن و تسلای دل صاحب عزا باش

#شمر_شناسی

او سردار سپاه علی(ع) در صفین بود و با معاویه جنگید 

#همو_نیز قاتل پسر علی(ع) در کربلا شد و برای یزید جنگید

#تاریخ_تکرار_میشود 

مسلم  بن عبدالله ضبابی‏ گوید: 

«شمر نیز با ما [در سپاه امام علی(ع)] بود. ادهم بن محرز با وی مبارزه کرد و با شمشیر صورت شمر را زد. شمر نیز ضربتى به او زد اما ضربه‌اش اثرگذار نبود. پس شمر پیش یاران خویش بازگشت و آبى نوشید، آن‌گاه نیزه‌ای گرفت و رجزخوان رفت و به ادهم حمله برد و با نیزه، ضربه‌ای محکم به او وارد کرد و گفت: این ضربه من در مقابل آن ضربه تو».

?تاریخ الامم و الملوک، ج 5، ص 28.