همواره آغاز پدید آمدن فتنه ها، هواپرستی، و بدعت گذاری در احکام آسمانی است، نوآوریهایی که قرآن با آن مخالف است، و گروهی (با دو انحراف یاد شده) بر گروه دیگر سلطه و ولایت یابند، که برخلاف دین خداست. پس اگر باطل با حق مخلوط نمی شد، بر طالبان حق پوشیده نمی ماند، و اگر حق از باطل جدا و خالص می گشت زبان دشمنان قطع می گردید. اما قسمتی از حق و قسمتی از باطل را می گیرند و به هم می آمیزند، آنجاست که شیطان بر دوستان خود چیره می گردد، و تنها آنان که مشمول لطف و رحمت پروردگارند نجات خواهند یافت.

? یعنی ما بفهمیم در عاشورایی که امام زمان را درک نکنیم، کم کاری کرده ایم و او مثل جدش طَرد شده، تنها و آواره و بی یاور است

? امام زمان، ۱۱۸۰ سال با همان کیفیت عاشورا را درک می کند. عاشورا بر قلب ابراهیمی اش نازل می شود و خون گریه می کند و اعمال ما سبب فاصله میان ا‌و و خودمان شده…

? امام زمان در عاشورا داغ می بیند و همدرد میخواهد اما چه کنیم که او میان ماست و ما درک حضور نداریم تا قوت قلبش باشیم و تسلّی خاطرش.

? اما انگار می شود کمی قلبش را آرام کنیم. او از مادر به ما مهربان تر است. گفته اند با سردرد ما سردرد میگیرد. حال یک روز ما نگران قلب مهربانش و سلامتی وجود بارانش باشیم

? برای آرامی و سلامتی اش در #عاشورا هرچه می توانیم صدقه برای سلامتی اش می دهیم تا مبادا صاحبمان، قلب رئوفش در فشار باشد 

☑️ مهدی یاوران، قلب امام زمان در فشار است، #صدقه در روز عاشورا برای امام زمان فراموش نشود…

?صعصعة بن صوحان، از دوستان و ارادتمندان حضرت علی (ع) از ایشان پرسید: یا امیرالمومنین! آیا شما افضل هستید یا حضرت آدم؟ 

?حضرت، چشم های مبارک خویش را گشوده و فرمودند: انسان خوب نیست از خودش تعریف کند، اما برای اینکه نعمت های الهی را در حق خودم اظهار کنم و نوعی شکرگزاری کرده باشم، جواب تو را می گویم: خداوند متعال، آدم را داخل بهشت کرد و تمام نعمت های بهشت به غیر از خوردن گندم را بر او مباح و حلال نمود. با وجود منع الهی، آدم از آن گندم خورد ولی برای من گندم مباح بود اما از آن استفاده نکردم.

?عرض کرد: شما افضل هستید یا حضرت نوح (ع)؟

?امام فرمودند: زمانی که قوم نوح، او را اذیت و آزار رساندند، قومش را نفرین کرد و گفت: رب لاتذر علی الارض من الکافرین دیاراً [پروردگارا هیچ یک از کافران را بر روی زمین، باقی مگذار] ولی من با این همه مصیبت و آزار، در عمر خود نفرین نکردم.

?صعصعة پرسید: آیا شما افضلید یا ابراهیم خلیل؟ 

?حضرت فرمودند: ابراهیم به خدا عرضه داشت «رب ارنی کیف تحی الموتی» [خداوندا، به من نشان بده که چگونه این مردگان پوسیده را زنده خواهی کرد؟] خطاب رسید: مگر به قدرت ما ایمان نیاورده ای؟ عرض کرد: چرا؛ ولی می خواهم قلبم مطمئن شود. اما ایمان من در مرتبه ای است که «لوکشف العظاء ما ازددت یقیناً» [اگر تمام پرده های بین خالق و مخلوق برداشته شود، یقین و اطمینان من به حدی است که کم و زیاد نمی شود]

   

? باز پرسید: یا علی! تو افضلی یا موسی(ع)؟ 

?امام فرمود: زمانی که خداوند موسی را با معجزه ید بیضا و عصا به سوی فرعون فرستاد و فرمان داد: برو به سوی فرعون؛ از خداوند تقاضا کرد که برادرش هارون را با او همراه کند؛ «ولهم علی ذنب فاخاف ان یقتلون» [پروردگارا! آنان به اعتقاد خودشان، مرا گناهکار می دانند. می ترسم مرا بکشند]. اما وقتی پیامبر اسلام (ص) مرا مامور کرد تا سوره برائت را به سوی فرعونیان مکه ببرم و در موسم حج بخوانم، با وجودی که بسیاری از پهلوانان، پدران و برادران آنها را در جنگ کشته بودم ذره ای به دلم خوف نیامد و کسی را برای کمک و یاری نخواستم.

? صعصعة عرض کرد: یا علی: تو افضل هستی یا عیسی بن مریم (ع)؟ 

?امام فرمود: آنگاه که مادر عیسی (ع) خواست بچه اش را به دنیا بیاورد و زمان وضع حملش رسید از طرف خداوند فرمان رسید: مریم! از بیت المقدس بیرون رو، که اینجا جای زایمان نیست. اینجا عبادتگاه است و او به زیر یک نخل خشک پناه برد. اما وقتی مادر من در مسجدالحرام، آثار وضع حمل را دید و خواست از آنجا خارج شود ندا رسید: داخل خانه ما بیا؛ و دیوار کعبه شکافت و مادرم مرا در خانه خدا به دنیا آورد و سه روز مهمان پروردگارم بودم.

?صعصعه عرض کرد یا علی تو افضل هستی یا حضرت محمد مصطفی (ص)؟ 

?فرمود : من بنده ای از بندگان حضرت هستم.

1. آیه تبلیغ: ای پیامبر! آنچه را از سوی پروردگارت نازل شده است به طور کامل (به مردم) برسان، و اگر انجام ندهی، رسالت او را انجام نداده ای، و خداوند تو را از (خطرهای احتمالی) مردم نگاه می دارد، و خداوند جمعیت کافران لجوج را هدایت نمی کند» 

خداوند متعال پیامبرش را با شدت هر چه تمامتر امر فرمود که رسالت خود را ابلاغ نماید و طبق روایات، پیامبر اکرم (ص) به دنبال نزول این آیه، در جایی به نام غدیر خم، حضرت علی(ع) را با عبارت مشهور «هر کس من مولای او هستم علی مولای اوست.» به جانشینی خود برگزید.

2. آیه ولایت: «ولی و سرپرست شما تنها خداست و پیامبر او، و آنها که ایمان آورده اند و نماز را به پا می دارند و در حال رکوع زکات می پردازند».

بسیاری از مفسران و محدثان گفته اند که این آیه در شأن علی (ع) نازل شده است.

«سیوطی» از دانشمندان اهل سنت در تفسیر «الدر المنثور» در ذیل این آیه از «ابن عباس» نقل می کند که: «علی (ع) در حال رکوع نماز بود که سائلی تقاضای کمک کرد و آن حضرت انگشترش را به او صدقه داد، پیامبر (ص) از سائل پرسید: چه کسی این انگشتر را به تو صدقه داد؟ سائل به حضرت علی (ع) اشاره کرد و گفت: آن مرد که در حال رکوع است»، در این هنگام این آیه نازل شد.

همچنین از دانشمندان اهل سنت «واحدی » و «زمخشری » این روایت را نقل کرده و تصریح کرده اند که آیه «انما ولیکم الله …» درباره حضرت علی (ع) نازل شده است.

فخر رازی در تفسیر خود از عبدالله بن سلام نقل می کند، هنگامی که این آیه نازل شد، من به رسول خدا (ص) عرض کردم که با چشم خود دیدم که علی(ع) انگشترش را در حال رکوع به نیازمندی صدقه داد به همین دلیل ما ولایت او را می پذیریم! وی همچنین روایت دیگری نظیر همین روایت را از ابوذر در شأن نزول این آیه نقل می کند. 

طبری نیز در تفسیر خود روایات متعددی در ذیل این آیه و شأن نزول آن نقل می کند که اکثر آنها می گویند: درباره حضرت علی(ع) نازل شده است.

مرحوم علامه امینی (ره) در کتاب الغدیر، نزول این آیه درباره حضرت علی را با روایاتی از حدود بیست کتاب معتبر از کتاب های اهل سنت، با ذکر دقیق مدارک و منابع آن، نقل کرده است.

در این آیه، ولایت حضرت علی(ع) در ردیف ولایت خدا و پیامبر(ص) قرار داده شد.

3. آیه اولی الامر: «ای کسانی که ایمان آورده اید اطاعت کنید خدا را و اطاعت کنید رسول خدا (ص) و اولی الامر از خودتان را .

از سویی دانشمندان گفته اند که آیه اولی الامر درباره حضرت علی (ع) نازل شده است.

مثلا «حاکم حسکانی» حنفی نیشابوری (مفسر معروف اهل سنت) در ذیل این آیه پنج حدیث نقل کرده که در همه آنها عنوان «اولی الامر» بر علی (ع) تطبیق شده است. 

در تفسیر «البحر المحیط» نوشته «ابوحیان اندلسی مغربی» در میان اقوالی که درباره اولی الامر نقل کرده از مقاتل و میمون و کلبی (سه نفر از مفسران) نقل می کند که منظور از آن، ائمه اهل بیت (ع) هستند. 

«ابوبکر بن مؤمن شیرازی» (از علمای اهل سنت) در رساله «اعتقاد» از ابن عباس نقل می کند که آیه فوق درباره حضرت علی (ع) نازل شده است. 

از سویی دیگر در این آیه شریفه با سبک و سیاق واحد و عدم تکرار لفظ (اطیعوا)، اطاعت خدا و رسول و اولی الامر واجب شده است و از این جهت اولی الامر معصوم است (و الا دستور به اطاعت از آنها به نحو اطلاق معنی نداشت) همانطوریکه خدا و پیامبرش معصومند. و طبق آنچه در روایات آمده، معصومین منحصر در امامان شیعه اند.

آنچه بیان شد تنها بخشی از احادیثی بود که از کتب اهل سنت و راویان مورد قبول آنان و همچنین از کتب شیعه تنها درباره سه آیه، از آیاتی که درباره ولایت و امامت حضرت علی (ع) نازل شده است بیان گردیده و پیرامون این آیات و آیات دیگر نکات قابل توجه دیگری در میان کتب اهل سنت وجود دارد که برای اطلاع بیشتر باید به کتاب های معتبر مراجعه کرد.

​‍

بین الطلوعین از طلوع فجر صادق ، یعنی ابتدای وقت نماز صبح و تا «طلوع آفتاب» ، انتهای وقت آن است و زمان واقع در بین این دو طلوع را «بین الطلوعین» می‌نامند.

? و روایات فراوانی نیز در زمینه عبادت در «بین الطلوعین» وجود دارد که در برخی از آنها اذکار و عبادات ویژه‌ای هم پیشنهاد شده است:

? پیامبر اکرم(ص): «هر کس از طلوع صبح تا طلوع آفتاب در مصلّاى خویش بنشیند و به تعقیب نماز مشغول باشد، خداوند او را از آتش دوزخ محفوظ دارد».

? رسول خدا(ص): هر کس هنگام صبح، هفت بار این آیات را بخواند، در آن روز از بلاها محفوظ باشد: «فَاللهُ خَیْرٌ حافِظاً وَ هُوَ ارْحَمُ الرَّاحِمینَ، انَّ وَلِیِّى‏ اللهُ الَّذى‏ نَزَّلَ الْکِتابَ وَ هُوَ یَتَوَلَّى الصَّالِحینَ، فَانْ تَوَلَّوْا فَقُلْ حَسْبِى‏ اللهُ لا الهَ الَّا هُوَ، عَلَیْهِ تَوَکَّلْتُ وَ هُوَ رَبُّ الْعَرْشِ الْعَظیم »؛

 پس [در هر حال] خداوند بهترین حافظ و مهربان‌ترین مهربانان است، ولىّ و سرپرست من‏ خدایى است که این کتاب را نازل کرده و او همه صالحان را سرپرستى می‌کند، پس اگر آنها [از حق] روى بگردانند [نگران مباش] بگو: خداوند مرا کفایت می‌کند، هیچ معبودى جز او نیست بر او توکّل کردم و او صاحب عرش بزرگ است.

?هر کسی صبح کند و چهار نعمت خدا را یاد نکند، می‌ترسم که این نعمت‌هاى خدا از او زایل گردد؛ آن چهار نعمت و سپاس بر آن، چنین است: «الْحَمْدُ للهِ الَّذى‏ عَرَّفنى‏ نَفْسَهُ، وَ لَمْ یَتْرُکْنى‏ عَمْیانَ الْقَلْبِ، الْحَمْدُ للهِ الَّذى‏ جَعَلَنى‏ مِنْ امَّةِ مُحَمَّدٍ صَلَّى ‏اللهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ، الْحَمْدُ للهِ الَّذى‏ جَعَل‏ رِزْقى‏ فى‏ یَدَیْهِ وَ لَمْ یَجْعَلْ رِزْقى‏ فى‏ ایْدی ‏النَّاسِ، الْحَمْدُ للهِ الَّذى‏ سَتَر ذُنُوبى‏ وَ عُیُوبى‏، وَ لَمْ یَفْضَحْنى‏ بَیْنَ النَّاس»؛

 سپاس مخصوص خداوندى است که خود را به من شناساند، و مرا کوردل به حال خود رها نکرد، سپاس مخصوص‏ خداوندى است که مرا از پیروان محمّد -که درود خدا بر او و خاندان پاکش باد- قرار داد، سپاس مخصوص خداوندى است که‏ روزیم را در اختیار خویش قرار داد و آن‌را به دست مردم نسپرد، سپاس مخصوص خداوندى است که‏ گناهان و عیب‌هایم را پوشاند و در میان مردم رسوایم نساخت.

? امیر مؤمنان على(ع): «هر کس هرکدام از سوره‌هاى توحید و قدر و آیة الکرسى را یازده بار پیش از طلوع آفتاب بخواند، از خسارت‌هاى مالى محفوظ می‌ماند».

? امیرمؤمنان علی(ع): «ذکر خدا، بعد از نماز صبح تا طلوع آفتاب، حتّى از مسافرت تجارتى نیز، در جلب روزى مؤثّرتر است».

? امام باقر(ع): «خواب صبح، شوم و نامیمون است؛ روزى را دور می‌سازد، رنگ صورت را زرد و متغیّر می‌کند. خداوند متعال، روزى را بین ‏الطّلوعین تقسیم می‌کند، از خواب در این زمان بپرهیزید و بدانید که منّ و سلوى‏ (دو غذاى لذیذى که براى بنی‌اسرائیل نازل می‌شد) در این ساعت بر بنی‌اسرائیل فرود می‌آمد».

? امام باقر(ع): «هر کس بعد از نماز صبح هفتاد مرتبه استغفار کند، خداوند او را بیامرزد».

 امام باقر(ع): «هر کس سوره “قدر” را پس از طلوع فجر هفت بار بخواند، هفتاد صف از فرشتگان بر او درود می‌فرستند و هفتاد مرتبه براى او طلب رحمت می‌کنند».

و در پایان، هر آنچه به عنوان تعقیبات نماز صبح در روایات ذکر شده را می‌توان از اعمال بین الطلوعین دانست.

 طبرسی، حسن بن فضل، مکارم الاخلاق، ص ۳۰۵ ، قم، شریف رضی، چاپ چهارم، ۱۴۱۲ ق.

مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، ج ‏۸۳، ص ۲۹۸، بیروت، دار إحیاء التراث العربی، چاپ دوم،۱۴۰۳ق.

 همان، ص ۲۸۲

 شیخ صدوق، الخصال، ج ‏۲، ص ۶۲۲، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ اول، ۱۳۶۲ش.

طبرسی، حسن بن فضل، مکارم الاخلاق، ص۳۰۵ .

طوسی، محمد بن حسن، تهذیب الاحکام، ج ‏۲، ص ۱۳۹، تهران، دار الکتب الإسلامیة، چاپ چهارم، ۱۴۰۷ق.

شیخ صدوق، ثواب الاعمال و عقاب الأعمال، ص ۱۶۵، قم، شریف رضی، چاپ دوم. 

. مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، ج ‏۸۳، ص ۱۶۱.

«بيرون رفتن حب دنيا از دل، تمرين‌هاي طولاني دارد و آرام آرام از دل ما بيرون مي‌رود، اينکه خيال کنيد يک دفعه، ريشه محبت کنده مي‌شود، اين طور نيست.

ولي يک جاهايي هم پيش مي‌آيد که آدم بايد در لحظه تصميم بگيرد و از سر سفره دنيا بلند شود! مثل جريان جناب «حر» که در يک لحظه بايد از سر سفره دنيا بلند شود و اگر سر سفره دنيا باشد ديگر با امام نيست و بايد در يک لحظه از تعلقات آزاد و حُر شود. اگر حُر مي‌ماند چه چيزي گيرش مي‌آمد؟ مي‌رفت و برمي‌گشت و غنائم جنگي مي‌برد و به اسم فرمانده فاتح شناخته مي‌شد و همين‌ها بود و چيز ديگري نبود! 

انسان بايد در يک لحظه از سر اين اوهام و خيالات برخيزد و اگر برنخواستيم، خبري نيست. خيلي وقت‌ها آدم در ميدان است و تير، شخص کناری را مي‌گيرد و آن شخص به شهادت مي‌رسد، ولي او را نمي‌گيرد، چون او هنوز از سر سفره دنيا بلند نشده است. البته اين‌گونه نيست که همه آن‌هايي که به شهادت نمي‌رسند اين طوري هستند، بلکه بعضي‌ها «فَمِنْهُمْ مَنْ قَضَى نَحْبَهُ وَ مِنْهُمْ مَنْ يَنْتَظِرُ»، در اميد و آرزوي شهادت رفيع‌تري هستند. ولي خيلي‌وقت‌ها هم اين‌طوري است که دو آدم کنار هم هستند و خمپاره‌اي مي‌آيد يکي را مي‌گيرد و ديگري را نمي‌گيرد، چون او هنوز از دنيا دل نکنده است! 

دل کندن از دنیا تمرين و رياضت مي‌خواهد؛ ?آدم اگر نمي‌تواند از خواب و استراحت و مجلسش بگذرد که نماز اول وقت بخواند پس چطور مي‌تواند بگويد من از حب دنيا خالي شدم؟! مرتب ما را تمرين داده‌اند و گفته‌اند: يک دنياي حلال داريد و يک دنياي حرام؛ از دنياي حرام و از مکروهش فاصله بگيريد و در حلالش هم احتياط کنيد و مواظب باشيد «الدُّنْيَا حَلَالُهَا حِسَابٌ وَ حَرَامُهَا عِقَابٌ‏». اينها تمرين است ولي گاهي به نقطه اي مي رسيد که مثل هواپيمايي که يک دفعه از زمين کنده مي شود، آدم بايد بکَند و نمي‌شود که دائم منتظر بماند. اينکه مي‌گويند اهل سبقت و سرعت باشيد، يعني يک جايي ديگر آدم بايد دل را به دريا بزند و در راه خدا بکَنَد و اگر کَند همه چيز عوض مي‌شود. آدم در يک لحظه از سر يک سفره برمي‌خيزد و حقايق براي او مکشوف مي‌شود. بزرگاني بوده‌اند که شروعشان از همين جا بوده است که يک جا جدي از سر سفره دنيا برخاسته‌اند.»

?استادسیدمحمّدمهدی میرباقری، ۹۴/۴/۱۰

✳️ حکم بن عتیبه می گوید : خدمت امام باقر ـ علیه السلام ـ بودم در حالی که منزل ، لبریز از اهلش بود. پیرمردی که بزش را پیش می راند ، به سمت منزل می آمد ؛ تا اینکه پشت در ایستاد و صدا زد : السلام علیک یابن رسول الله و رحمة الله و برکاته . پیرمرد ساکت شد و امام ـ علیه السلام ـ در جوابش فرمود : و علیک السلام و رحمة الله . پیرمرد رو به اهل خانه کرد و گفت : السلام علیکم. سکوت کرد. اهل خانه همگی جوابش را دادند و سلامش را بازگرداندند. پیرمرد رو به امام کرد و گفت: ای پسر رسول الله! مرا به خود نزدیک کن! خدا مرا فدایت گرداند! به خدا شما و دوست دارانتان را دوست می دارم . به خدا محبتم به شما و دلدادگانتان برای طمعی به دنیا نیست.  من بغض دشمنانتان دارم. از آنها بیزارم. به خدا این بغض و بیزاری ، برای کینه شخصی نیست. به خدا حلال شما را حلال می دانم و حرامتان را حرام می شمرم. من امر شما را انتظار می کشم. خدا فدایت گرداندم ، [با اینها که گفتم] ، امیدی به من داری؟!

امام ـ علیه السلام ـ به او فرمود : به سویم بیا! به سویم بیا! تا اینکه پیر را نزد خود نشاند. فرمود: ای پیرمرد! مردی نزد پدرم (علی بن الحسین علیه السلام ) آمد و سوالی چون سوال تو پرسید. پدرم به او فرمود: اگر [با این حال] بمیری ، بر رسول الله و علی و حسن و حسین و علی بن الحسین ـ صلوات الله علیهم اجمعین ـ وارد خواهی شد. قلبت چون برف و فؤادت خنک می شود . چشمت قرار می یابد. (با دست مبارک به گلو اشاره کرد و فرمود:) اگر جانت به اینجا برسد، با روح و ریحان ، همراه کرام الکاتبین استقبال می شوی. اگر هم زندگی کنی ، آنچه خدا با آن ، چشمت را قرار می بخشد خواهی دید و همراه ما در بالاترین درجات عالم خواهی بود.

پیرمرد عرض کرد: چگونه؟! ای اباجعفر! 

امام باقر ـ علیه السلام ـ دوباره سخن را برای او تکرار کردند.

پیر گفت: الله اکبر! ای ابا جعفر! اگر من بمیرم بر رسول الله و علی و حسن و حسین و علی بن الحسین ـ علیهم السلام ـ وارد خواهم شد و چشمم قرار می یابد؟! قلبم برفین می شود و فؤادم سرد؟!

اگر جانم به اینجا رسد ، با روح و ریحان ، همراه کرام الکاتبین استقبال خواهم شد؟! و اگر زنده مانم ، آنچه خدا با آن چشمانم را روشن می کند خواهم دید و همراه شما در والاترین درجات خواهم بود؟! 

پیرمرد شروع کرد به گریه ای سخت و فریادِ “های های"؛ تا آنکه به زمین چسبید. همه اهل خانه از سوز و ناله او به اشک و فریاد آمدند. 

امام ـ علیه السلام ـ ، با انگشت نازنین خود ، اشک را از گودی چشم او می گرفت و به زمین می سپرد. 

پیرمرد ، سر خود را بالا گرفت و گفت: یابن رسول الله! دستت را به من بده! خدا مرا فدایت گرداند! دست حضرت را گرفت و بوسید و به سر و صورت نهاد. سپس رخت از شکم و سینه کنار زد و دست مولا را بر آن نهاد. 

بعد از این ، ایستاد و [اینگونه خداحافظی نمود]: السلام علیکم! پشت کرد و رفت. امام ـ علیه السلام ـ ، چشم به دنبال او دوخت و به اطرافیان فرمود: هر کس می خواهد فردی بهشتی ببیند ، به این مرد نگاه کند. 

حکم بن عتیبه می گوید دیگر هیچ وقت ، هیچ مجلسی به آن آه و ولوله ندیدم.

? بحارالانوار، ج‏46، ص

​امیرالمومنین علی علیه السلام میفرمایند :

عادت به #دروغ فقر می آورد

 سفینته البحار شیخ عباس قمی جلد 7صفحه 455

راستی و درستی ، ثروت??? را می‌افزاید .

چون دارنده آن ایجاد اعتبار می‌کند .

 دروغگویی سرمایه را راکد نگاه می‌دارد ، 

زیرا نه تنها جلوگیری از پیدایش اعتبار می‌کند ، 

بلکه اعتبار موجود را نیز می‌برد 

و کسی به وعده با او معامله نمی‌کند ، چون اعتبار ندارد .

⚫️ ﭘﺲ ﺭﻭﺯﻯ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻣﺎﻡ ﺟﻌﻔﺮ ﺻﺎﺩﻕ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ ﺭﺍ ﻃﻠﺒﻴﺪ ﻭ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﻛﻪ ﺟﻤﻌﻰ ﺍﺯ ﺍﻫﻞ ﻣﺪﻳﻨﻪ ﺭﺍ ﺣﺎﺿﺮ ﻛﻦ، ﭼﻮﻥ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺣﺎﺿﺮ ﻛﺮﺩﻡ ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﺍﻯ جعفر! ﭼﻮﻥ ﻣﻦ ﺑﻪ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﻘﺎﺀ ﺭﺣﻠﺖ ﻛﻨﻢ ﻣﺮﺍ ﻏﺴﻞ ﺑﺪﻩ ﻭ ﻛﻔﻦ ﺑﻜﻦ ﻭ ﺩﺭ ﺳﻪ ﺟﺎﻣﻪ ﻛﻪ ﻳﻜﻰ ﺭﺩﺍﻯ ﺣﺒﺮﻩ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﻧﻤﺎﺯ ﺟﻤﻌﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻣﻰ ﻛﺮﺩ ﻭ ﻳﻜﻰ ﭘﻴﺮﺍﻫﻨﻰ ﻛﻪ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﭘﻮﺷﻴﺪ؛ ﻭ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﻛﻪ ﻋﻤﺎﻣﻪ ﺑﺮ ﺳﺮﻡ ﺑﺒﻨﺪ ﻭ ﻋﻤﺎﻣﻪ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺟﺎﻣﻪ ﻫﺎﻯ ﻛﻔﻦ ﺣﺴﺎﺏ ﻣﻜﻦ ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻦ ﺯﻣﻴﻦ ﺭﺍ ﺷﻖّ ﻛﻦ ﺑﻪ ﺟﺎﻯ ﻟﺤﺪ؛ ﺯﻳﺮﺍ ﻛﻪ ﻣﻦ ﻓﺮﺑﻪ‌ﺍﻡ ﻭ ﺩﺭ ﺯﻣﻴﻦ ﻣﺪﻳﻨﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻦ ﻟﺤﺪ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﺳﺎﺧﺖ ﻭ ﻗﺒﺮ ﻣﺮﺍ ﭼﻬﺎﺭ ﺍﻧﮕﺸﺖ ﺍﺯ ﺯﻣﻴﻦ ﺑﻠﻨﺪ ﻛﻦ ﻭ ﺁﺏ ﺑﺮ ﻗﺒﺮ ﻣﻦ ﺑﺮﻳﺰ، ﻭ ﺍﻫﻞ ﻣﺪﻳﻨﻪ ﺭﺍ ﮔﻮﺍﻩ ﮔﺮﻓﺖ، ﭼﻮﻥ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺭﻓﺘﻨﺪ ﮔﻔﺘﻢ: ﺍﻯ ﭘﺪﺭ ﺑﺰﮔﻮﺍر! ﺁﻧﭽﻪ ﻓﺮﻣﻮﺩﻯ ﺑﻪ ﻋﻤﻞ ﻣﻰ ﺁﻭﺭﻡ ﻭ ﺑﻪ ﮔﻮﺍﻩ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺍﺣﺘﻴﺎﺝ ﻧﺒﻮﺩ، ﺣﻀﺮﺕ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﻛﻪ ﺍﻯ ﻓﺮﺯند! ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻦ ﮔﻮﺍﻩ ﮔﺮﻓﺘﻢ ﻛﻪ ﺑﺪﺍﻧﻨﺪ ﺗﻮﻳﻰ ﻭﺻﻰ ﻣﻦ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻣﺎﻣﺖ ﺑﺎ ﺗﻮ ﻣﻨﺎﺯﻋﻪ ﻧﻜﻨﻨﺪ. 

? #منتهی_الآمال ، باب هفتم ، فصل پنجم 

 روایات در این زمینه مختلف است.

? امام حسن مجتبی میفرمایند هیچ یک از ما امامان نیست جز آنکه مسموم یا شهید میشوند. (بحارالانوار ج۲۷)

? ارطاة میگوید: به من خبر رسیده است که حضرت مهدی چهل سال زندگی میکند، پس به مرگ طبیعی در بستر خویش از دنیا رحلت میکند. (فتن ابن حماد ص۹۹)

? در کتاب الزام الناصب درباره چگونگی شهادت حضرت آمده است، هنگامیکه سال ۷۰ به پایان رسد، و مرگ حضرت فرا رسد، زنی بنام “سعیده” از طایفه “بنی تمیم” ایشان را به شهادت میرساند، ویژگی زن این است که مانند مردان دارای محاسن و ریش است، او از بالای بامی به هنگامیکه حضرت در حال عبور است سنگی به سوی ایشان پرتاب میکند و آنحضرت را به شهادت میرساند. (عقدالدرر ص۱۴۹)

? معرفی منابع برای مطالعه بیشتر: سیمای آفتاب اثر طاهری، موعودشناسی اثر علی اصغر رضوانی، بامداد بشریت اثر طبسی، آینده جهان اثر برنجیان.

به امام صادق (ع) عرض كردم : من بفدايت اين امر(ظهور) آنقدر بدرازا كشيد كه دلها تنگ شد و ما #دق_مرگ شديم . 

فرمود اينكار در آخرين مرحله نا اميدي و سخت ترين مرتبه غم و اندو انجام خواهد گرفت …

غیبت نعمانی؛ باب 14 رويات 22 (صفحه 307)

روزي خالد زني را #بوسيده بود.

زن به خدمت پيغمبر(ص) آمد شكايت كرد. حضرت خالد را طلبيد. خالد عرض كرد يا رسول الله شما همه جا حكم به #قصاص مي‌فرماييد…

بحارالانوار، ج16، ص295،

✅فارغ از بررسی #سند و #اعتبار این روایت؛ چند نکته ی لازم را یادآوری میکنیم: 

خالد زنی را بوسید و طلب قصاص کرد چون #دین را نمی شناخت، از پیامبر خواست که #حکم قصاص را بر او جاری کند!! 

یعنی در مقابل، آن زن #مجددا در جواب برای قصاص باید خالد را ببوسد! 

✅این ماجرا خنده دار، ریشه در #دین_نشناسی دارد چون لمس نامحرم مسلما حرام است. 

حکایتی که امروز در فضای مجازی و دانشگاه بیداد میکند نیز همین است. 

فردی که حتی #دو_واحد درس معارف را به سختی پاس کرده است، در حوزه دین نظریه میدهد!! 

سوال داشتن یا انتقادکردن اشکالی ندارد، اما قضاوت کردن و نظر دادن نسبت به #دین با کمترین سطح سواد و علم از معجزات عصر ماست و جالب تر اینکه از #استاد_الکترونیک تا بقال سرکوچه خود را متخصص میدانند بطوری که انگار شبها احکام جدید اسلام به آنها وحی میشود.

امام صادق(ع): 

در روز #قیامت دستور داده می‌شود که افرادی را به جانب آتش ببرند و خداوند عز و جل به مالک (نگهبان جهنم) می‌فرماید:

به آتش بگو که پای آنها را نسوزاند که با آن به جانب #مساجد می‌رفتند، و صورت آنها را #نسوزاند که آنها خوب وضو می‌گرفتند، و دست‌های آنان را نسوزاند که آن را برای دعا بلند می‌کردند، و زبان آنان را نسوزاند که بسیار قرآن تلاوت می‌کردند!

نگهبان #جهنم بدانها گوید:

ای بدبخت‌ها! شما چه حالی داشتید [با این کارهای خوبی که می‌کردید، چرا جهنمی شدید]؟

می‌گویند: ما [این کارها را] برای #غیر_خدا انجام می‌دادیم! پس به ما گفته شد: بروید پاداش‌تان را از همان کسی که برایش کار می‌کردید بگیرید!

ثواب الأعمال و عقاب الأعمال، ص224

رسول خدا (صلی الله علیه وآله )فرومدند

 روز قیامت بنده ای بر صراط آید ، از بدهی هایش و قرض هایش که پس نداده از او می پرسند…

جواب می دهد چیزی ندارم

پس از حسناتش (کارهای نیکش)آنقدر برمیدارند که تمام شود و چیزی از حسناتش برای او باقی نماند

 [حسناتش تمام میشود اما هنوز طلبکاران زیادی وجود دارند]

ندا میرسد گناهان طلبکار را برداشته و برای بدهکار بگذارید و به آتش انداخته شود

? در روز اول ذی الحجه در سال نهم هجرت، ابوبکر از تبلیغ سورۀ برائت عزل شد، سپس پیامبر صلی الله علیه و آله امیرالمؤمنین علیه السلام را روانه فرمود که آیات برائت را از ابوبکر بگیرد و خود بر اهل مکه قرائت فرماید.

?آغاز ماجرا این بود که در سال 9 هجری پیامبر صلی الله علیه و آله ابوبکر را به مکه فرستاد تا آیات اوایل سورۀ برائت را بر کفار بخواند. پس از رفتن او جبرئیل نازل شد: «یا رسول الله، ادای این امر باید به دست شما یا مردی که از شماست انجام شود». به روایت دیگر : «باید علی علیه السلام از جانب تو تبلیغ کند».

☀️پیامبر صلی الله علیه و آله امیرالمؤمنین را که به منزلۀ جانش بود معین کردند و به او فرمود: «شتاب کن و آیات را از ابوبکر بگیر و در موسم حجّ بر مردمان قرائت کن».

⚡️فرستادن امیرالمؤمنین علیه السلام و بازگشت ابوبکر

?آن حضرت ناقۀ غضباء را به امیرالمؤمنین علیه السلام داد و آن حضرت همراه جابر بن عبدالله حرکت فرمود، و در روز دوم به ابی بکر رسید و آیات برائت را از وی گرفت و اختیار آمدن یا برگشتن را به خود او واگذار کرد. ابوبکر به مدینه بازگشت و به پیامبر صلی الله علیه و آله عرض کرد: «مرا برای کاری لایق دانستی که دیگران مشتاق آن بودند، ولی مقداری که رفتم مرا معزول نمودی؟»، حضرت فرمود: «من تو را معزول نساختم بلکه خدا تو را معزول ساخت».

?تبلیغ سورۀ برائت توسط امیرالمؤمنین علیه السلام

?امیرالمؤمنین علیه السلام آیات را در سه روز ایام تشریق در منی که مجمع کفار و مشرکین بود و از بغض و عداوت علی علیه السلام آکنده بودند، هر صبح و شام همراه با فرمایشات پیامبر صلی الله علیه و آله بر مردم قرائت می نمود و سپس به مدینه مراجعت فرمود.

?از هنگامی که علی علیه السلام به مکه رفته بود، از فراق او آثار حزن بر صورت مبارک پیامبر صلی الله علیه و آله ظاهر گشته بود. صحابه با خود می گفتند: «شاید خبر فوت آن حضرت از آسمان رسیده، یا از ما دلتنگ شده باشد».

?ابوذر رحمة الله نزد پیامبر صلی الله علیه و آله دارای مقام و منزلتی بود و لذا او را نزد آن حضرت فرستادند. ابوذر کلمات اصحاب را عرضه داشت  و آن حضرت فرمود: «حزن و اندوه من برای مفارقت علی است».

?بازگشت امیرالمؤمنین علیه السلام از تبلیغ برائت

?ابوذر برای اطلاع از حال علی علیه السلام از مدینه به استقبال آن حضرت حرکت کرد، و در اثنای راه به امیرالمؤمنین (ع)رسید و با آن حضرت دیدن کرد و عرض کرد: «پدر و مادرم فدای شما باد، آهسته تشریف بیاورید تا پیشتر بروم و بشارت آمدن شما را به پیامبر صلی الله علیه و آله بدهم».

??ابوذر به سرعت خود را به پیامبر صلی الله علیه و آله رسانید و آمدن علی علیه السلام را به پیامبر صلی الله علیه و آله بشارت داد. آن حضرت با اصحاب به استقبال علی علیه السلام آمدند و چون به آن جناب رسیدند، پیاده شده آن حضرت را در آغوش گرفتند و صورت مبارک خود را بر شانۀ علی علیه السلام گذاشتند و از شوق دیدار گریستند و امیرالمؤمنین علیه السلام نیز گریستند. پس پیامبر صلی الله علیه و آله به علی علیه السلام فرمود: «پدر و مادرم به قربانت، در مکه چه کردی؟»، امیرالمؤمنین علیه السلام از آنچه انجام شده بود به آن حضرت خبر داد.

☀️اللهم صل علی امیرالمؤمنین علی ابن ابی طالب علیه السلام ☀️

اَللَّهُمَّ العَنِ الجِبتَ وَ الطّاغوت وَ النَّعثَل وَ عَذّبهُم عَذاباً شَدیداً

? داستان غیبت مهدی موعود و امام دوازدهم را پیامبر اسلام و امام علی و سایر ائمه به مسلمانان گوشزد کردند و از همان صدر اسلام مشهور و معروف بود و به قدری معروفیّت داشت که گروهی از دانشمندان و راویان احادیث قبل از ولادت امام مهدی و حتی قبل از ولادت پدر و جدّش، کتابهایی در خصوص غیبت تالیف کردند و احادیث مربوط به مهدی موعود و غیبتش را در آن درج کردند. مانند:

? ۱- علی بن حسن بن محمد طایی طاهری از اصحاب امام کاظم. ۲- حسن بن علی بن ابی حمزه که در زمان امام رضا میزیسته. ۳- فضل بن شاذان نیشابوری که از اصحاب امام هادی و امام عسکری بود…

?کجایند کسانیکه هنوز درباره غیبتش شک دارند…

 پیامبر اکرم فرمودند: مهدی از ما اهل بیت است، خدا امر (ظهور) او را یک شَبِه اصلاح میکند. (کمال الدین باب۶)

? امام حسین فرمودند: خداوند، امر (ظهور) او را در یک شب اصلاح میفرماید. (کمال الدین باب۳۰)

❄️ امام صادق فرموند: به آنچه نااُمیدی، امیدوارتر باش تا آن چیزی که امید داری محقق شود؛ زیرا موسی بن عمران، رفت تا برای خانواده اش شعله ای آتش بیاورد ولی هنگامی که بازگشت، رسول و پیامبر بود، و خداوند کار بنده و پیامبرش موسی را در یک شب اصلاح نمود. و خدا با قائم یعنی دوازدهمین نفر از امامان نیز چنین خواهد کرد و در یک شب کارش را اصلاح خواهد فرمود… او را از حیرت و غیبت بیرون آورده و به نور فرج و ظهور داخل خواهد کرد. (کمال الدین باب۶)

? این هم نتیجه نزدیک دانستنِ ظهور:

☑️ امام باقر و امام صادق فرمودند: آنان که فرج را نزدیک میشمارند، نجات یافتند. (غیبت نعمانی باب۱۱)

نماز دهه ي اول ذی الحجه 

را فراموش نکنین…

 از امشب بین نماز مغرب و عشا خوانده میشه.

همانند نماز صبح دو ركعت ،

در هر رکعت پس از حمد ، سوره توحید و سپس آیه 142 از سوره الأعراف را میخواند :

?« وَ واعَدْنا مُوسى ثَلاثينَ لَيْلَةً 

وَ أَتْمَمْناها بِعَشْرٍ فَتَمَّ ميقاتُ رَبِّهِ أَرْبَعينَ لَيْلَةً 

وَ قالَ مُوسى لِأَخيهِ هارُونَ اخْلُفْني في قَوْمي

 وَ أَصْلِحْ وَ لا تَتَّبِعْ سَبيلَ الْمُفْسِدين »

?? از فضیلت و ثواب کثیر این دو رکعت نماز غافل نشید.

? منبع:مفاتیح الجنان

 سدير صيرفي از امام صادق «عليه السلام» از پدران بزرگوارش عليهم السلام نقل مي‌كند كه رسول الله «صلي الله عليه وآله» فرمود: از جبرئيل پرسيدم: چرا فاطمه «عليها السلام» در آسمان منصوره و در زمين فاطمه «عليها السلام» نام گرفت؟ 

? جبرئيل گفت: در زمين فاطمه «عليها السلام» ناميده شد، زيرا شيعيان خود را از آتش جدا كرده و نجات مي‌بخشد و دشمنانش نيز از محبتش جدا گشته‌اند، و در آسمان منصوره ناميده شد به دليل فرموده خداوند عزوجل كه مي‌فرمايد: در آن روز مؤمنين به ياري حق خوشحال مي‌شوند و حق‌تعالي هر كه را بخواهد ياري مي‌كند كه منظور، همان ياري كردن فاطمه «عليها السلام» از دوستانش مي‌باشد.

? #فرهنگ_فاطمیه ، الفبای شخصیتی حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها 

?عایشه گفت: آنچه که بین من و على(علیه السلام) اتّفاق افتاد، مانع از آن نمى شود که حقّ را بگویم. 

?از پیامبر خدا(صلى الله علیه وآله) شنیدم که مى فرمود: امّت من، دو گروه مى شوند و بین آن دو، گروهى (از دین) جدا مى شوند که سر هایشان را مى تراشند، سبیل هایشان را مى چینند، دامن هایشان تا نیمه ساقشان است، قرآن مى خوانند; امّا قرآن از گلویشان تجاوز نمى کند، محبوب ترین مرد امّت نزد من و خداى متعال، آنان را مى کشد.

?گفتم: اى مادر مؤمنان! با این که موضوع را مى دانى، چرا آن کارها از تو سرزد؟

?گفت: اى ابو قتاده! تقدیر الهى بود و سرنوشت، اسبابى دارد.

?از منابع برادران اهل سنت

?تاریخ بغداد، ج 1، ص 160