​بانو سيده زهرا طباطبايى (در سال قريب 1370 شمسى) مبتلا به بالا آمدن شكم و توّرم مى‏ شود. در سفرى به مشهد به امام رضا عليه‏ السلام براى شفاى خود متوسل مى‏ شود.

 شبى در عالم رؤيا خدمت امام مى‏ رسد و تقاضاى عنايت مى ‏كند. امام مى ‏فرمايد برو قم، از خواهرم معصومه عليهاالسلام جواب مى ‏گيرى. او با خيال راحت به قم مشرّف مى ‏شود و چند روز در قم مى ‏ماند و تقاضاى شفا مى‏ نمايد. شبى در عالم خواب،خدمت‏ حضرت‏ معصومه عليهاالسلام مشرف‏ مى ‏شود و حضرتش مى ‏فرمايند: شما باخيال راحت به شهر خود (مهريز يزد) برويد، من در وقت مقتضى حضرت جواد را به سراغت مى ‏فرستم. او به شهر خود مى ‏رود و منتظر مى ‏ماند؛ اما هر روز ورم شكمش بيشتر مى ‏شود و دكتر هم نمى ‏رود. بر اثر سماجت بستگان، به آن‏ها مى ‏گويد: امشب را مهلت بدهيد اگر شفا نگرفتم، فردا به دكتر مى ‏روم. شب در تنهايى و خلوت مدتى گريه مى كند و عرضه مى دارد حضرت معصومه عليهاالسلام وعده داديد تا بموقع حضرت جواد عليه‏ السلام را بفرستيد، پس كى وقتش مى ‏رسد؟ 

پس از توسل (در فصل تابستان)، در ايوان منزل مى ‏خوابد ناگاه بيدار مى‏ شود و مى ‏بيند منزلش روشن است و سيّد جوانى ـ حدود 25 ساله ـ از راهرو منزل تشريف فرما مى‏ شود سؤال مى ‏كند شما كى هستيد و از درهاى بسته چگونه آمده ‏ايد؟ مى‏ فرمايد: من جواد الائمه هستم و آمده ‏ام ترا شفا بدهم. پس سيده مى ‏بيند كه حضرت با چاقوى جرّاحى، شكم او را مى‏ شكافد و غدّه بزرگى را بيرون مى ‏آورد و سپس جاى شكاف را بخيه مى ‏زند بعد مى ‏فرمايد: تو ديگر خوب شدى؛ و آنگاه ناپديد مى‏ شود. سيده مى ‏خوابد صبح بيدار مى ‏شود مى ‏بيند هيچ جاى ورم و ناراحتى نيست و جاى عمل جراحى به صورت يك خط قرمز و بخيه با نخ سبز مشاهده مى‏ شود و عطر عجيبى از رطوبت عمل منزل را عطرآگين مى ‏كند. 

♦️پس از شفا، اقوام مَحرم جايگاه عمل و عدد بخيه را مى‏ بينند و تعجب مى ‏كنند؛ لباس او را بعنوان تبرك مى‏ برند و سپس بانوان زرتشتى به ديدار او مى ‏آيند و از اين عمل معجزه آسا مسلمان مى‏ شوند.

?کتاب شریف فتوحات ؛ استاد سید علی اکبر صداقت