#دل_نوشته
? مهدی محمدی:

دیروز لباس سبز پاسداري دوباره درخشيد.

شنيدم از ١٢ شهيد امروز ٦ نفر پاسدارند.

بيش از ٦ سال است كه اين مردان شريف در صحاري تفتيده عراق و سوريه در حال “كندن كلك” داعش و امثال آنند.

در اين مدت زخم تن فراوان خورده اند ولي ديده ام كه زخم زبان برايشان گران تر بوده است.

فكرش را بكنيد كه اگر در عراق و سوريه يك “دولت تروريستي” سركار آمده بود حالا وضع و حال چگونه بود.

در امريكا و اروپا، وقتي “ترقه” اي در مي شود سياستمداران به پناهگاه مي روند و فرماندهان نظامي پشت سيم خاردار.

در ايران، دیروز، محمد پاكپور، فرمانده نيروي زميني سپاه - كه مهارت يگان صابرينش در تروريست زدايي از خاورميانه زبانزد است- خود اسلحه دست گرفت و وسط محوطه پارلمان به نبرد ايستاد.

تصوير او در حالي كه خود سلاح به دست دارد از حافظه تاريخي اين ملت پاك نخواهد شد.

اضافه كنيد مردان دلير وزارت اطلاعات و نيروي انتظامي را كه در باب آنها جداگانه بايد نوشت.

افتخار به سربازي كه از پي جهاد و شهادت مي دود يك مسئله ملي است.

نمي دانيم؛ شايد باز هم اوباشي بناي شر درست كردن در تهران يا هر جاي ديگر بكنند، اين ملت به آنها كه جانشان كف دستشان است همچنان محتاج خواهد ماند و خواهد باليد.