سحر گاه روز ۳۰ تیر ماه سال ۱۳۶۱ ڪه لیدرے دسته پرواز را به عهده داشت، به قصد ضربه زدن به شبڪه دفاعے و امنیتےنفوذ ناپذیر مورد ادعاے صدام، با پنج نفر از زبده‌ترین خلبان نیروے هوایے در حالے ڪه هنوز ستیغ آفتاب ندمیده بود، با اراده‌اے پولادین به پالایشگاه الدوره یورش بردند و چندین تن بمب هواپیماهاے خود بر قلب دشمن حاڪمان جنگ افروز عراق ریختند و پس از نمایش قدرت و شڪستن دیوار صوتے در آسمان بغداد، هنگام بازگشت، هواپیماے لیدر مورد اصابت موشڪ دشمن واقع شد و شهید دوران اگر چه اجازه ترڪ هواپیما را به همرزم خلبانش؛ ستوان‌یڪم منصور ڪاظمیان در عقب ڪابین داد، اما خود به رغم اینڪه مے‌توانست با استفاده از چتر نجات سالم فرود آید، صاعقه‌وار خود و هواپیمایش را بر متجاوزان ڪوبید و بدین ترتیب مانع از برگزارے اجلاس سران غیرمتعهدها به ریاست صدام در بغداد شد.

پس از سالها انتظار در تیرماه ۱۳۸۱ بقایاے پیڪر شهید دوران توسط ڪمیته جستجوےمفقودین به میهن منتقل شد و در پنجم مرداد ۱۳۸۱ طےمراسمے رسمے با حضور مسئولان ڪشورےو لشڪرے، خانواده شهید و بستگان در میدان صبحگاه ستاد نیروےهوایے بر دوش همرزمان خلبانش تشییع شد