با نگاهی به منافع حیوانات و عملکرد بعضی انسان‏ها، تشبیه اولئک کالا نعام بل هم اضل (سوره اعراف،آیه ۱۷۹ ) را حق و منطقی می‏یابیم؛ 

گران‏ ترین لباس انسان، ابریشم، از حیوانات است. 

مهم‏ترین غذای انسان، شیر و عسل و گوشت و ماست، از حیوانات است. 

حیوانات وسیله بارکشی و شخم زدن و منبع درآمد و اشتغال هستند. 

تمام کارخانه ‏های پشم ریسی، چرم سازی، لبنیاتی و مرغداری و دامداری‏ها کارشان به حیوانات وابسته است. 

حیوانات بعضی معلم بشرند. کلاغ، دفن مرده را به فرزند آدم و نسل او آموخت. 

بعضی گزارشگر انبیا می‏شوند؛ تار عنکبوت پیامبر اسلام در غار حفظ کرد. 

حیوانات قابل تربیت و آموزش هستند و لذا شکار سگی که آموزش دیده حلال است. 

حتی حیوانات آزار دهنده مثل مار، تنها کسانی را می ‏گزند که به آنها نزدیک شده باشند. 

با توجه به مطالب فوق، آیا انسان‏هایی که از دور مردم آزاری می‏کنند و مناطق دور دست را بمباران و موشک باران می‏کنند، از ما بدتر نیستند؟ 

افرادی که شبانه روز برای مردم حیله و خدعه می‏کنند و به خاطر رسیدن به هوس های بی‏ انتهای خود نسل انسان را به تباهی می‏کشند، از حیوانات بدتر نیستند؟ 

آدم‏هایی که یک تنه صدها پرونده جرم و جنایت دارند، از درنده‏ ترین حیوانات پست ‏تر نیستند؟