1ـ اينكه ما ريشه اين توفيق (عبادت الهي ) را از جانب پروردگار متعال بدانيم نه اينكه به خودمان نسبت دهيم. شاهد اين مطلب روايتي است از رسول گرامي اسلام صلي الله عليه و آله و سلم، از خداوند سبحان نقل كرده اند كه حضرت حق مي فرمايند : « بعضي از بندگان مؤمن من هستند كه در عبادت من تلاش و كوشش زياد مي كنند، در نيمه شبها از رختخواب گرم خود بيرون آمده به من سجده مي كنند و با اين كارها خود را به زحمت مي اندازند. من گاهي يك شب يا دو شب آنها را دچار خواب مي كنم تا بيدار نشوند. اين عنايت من درباره آنهاست كه مي خواهم آنها در عبادت من هميشه باقي بمانند . وقتي كه اين قبيل اشخاص صبح از خواب بيدار مي شوند، ناراحت هستند كه چرا ديشب به خواب مانده و اطاعت خدا را نكرده اند. اگر من فاصله ميان عبادت آنها نيفكنم، عجب و غرور به آنها مسلّط مي شود. عجب آنها را به سوي فتنه مي كشاند از خود راضي مي شوند و خيال مي كنند كه در نزد من تقرّب زيادي دارند .1 »

2 ـ توجه به اين مطلب داشته باشيم كه اگر امروز توفيق اين عبادت به ما داده شده است، نعمتي است كه در برابر آن پرسش و مسئوليتي داريم. و بايد وظيفه خود را به گونه اي كامل و درست بجا بياوريم تا شكر حقيقي ( لساني و عملي ) را انجام داده باشيم و نتوانيم اين نعمت را حفظ كنيم نه اينكه با غرور آن را از كف بدهيم .

3 ـ عبادت ما نه از نظر كيفيّت و نه كمّيت ، قابل مقايسه با عبادت اولياء خداوند مانند امير المؤمنين علي عليه السّلام ـ كه معيار و ملاك در سنجش اعمال هستندـ نمي باشد. و همين مقايسه، جز خجالت و اقرار به نقص اعمالمان، جاي عكس العمل را براي ما باقي نمي گذارد. توجه كنيم كه عبادات ما كجا و عبادت آن آقايي كه يك ضربت شمشيرش در جنگ و خندق، براي خداي متعال، برتر از عبادت جنّ و انس قلمداد شده است . 

4 ـ پر واضح است كه يكي از ريشه هاي اصلي گناهان ما جهل مي باشد. در غرور نيز اين عامل، بسيار مؤثر است. آدم مغرور يعني كسي كه گول خورده و دچار فريب شده است و در خيال خود مي پندارد كه اعمالش نيكوست در حاليكه اين جز توهم، چيز ديگري نيست و اين شخص فريب دنيا ، شيطان يا نفس و هواهاي آن را خورده است. امام صادق عليه السّلام فرمودند : ترس از خدا علمي كامل است و غرور به خدا جهلي كافي است .

5ـ دقّت داشته باشيد كه يكي از عوامل نابودي حسنات و عبادات ما، غرور مي باشد. زيرا در غرور، اخلاص امري فراموش شده است. اگر اين عمل ريشه در اخلاص مي داشت به چنين سرنوشت و اثري منجر نمي گشت كه توليد آن غرور و توهم براي صاحب آن باشد. رسول گرامي اسلام صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند : « خود پسندي و غرور ، عبادت هفتاد ساله را نابود مي كند . »