انقلاب اسلامی ایران به طور حتم و یقین یکی از انقلاب‌های مذهبی است که دارای ابعاد خاص و منحصر به فرد می‌‌باشد. نقش رهبریِ مذهبی و روحانی آن که در جای خود سخن و حدیث فراوان دارد بماند؛ اما آن‌چه که می‌توان در این مجال از آن سخن‌ به میان آورد، شخصیت‌ها و عوامل نقش‌دهنده در پایه‌گذاری انقلاب و یا به عبارتی مبارزه مردمی و نفوذ این اشخاص در لایه‌‌های مردمی و اجتماعی و برانگیختن عنصر آرمان‌گرایی با لعاب مذهبی و اعتقادی مردم است.

در این میان افرادی که سالیان دراز در پی کسب معرفت و معارف دینی بوده‌ و رنگ جهاد و مبارزه با ظلم و ستم را سرلوحه امور خود قرار داده‌اند، نه تنها قابل بررسی و توجه بوده بلکه می‌توان از آن الگوی مناسبی به نسلی که به دنبال حقایق و احقاق عدالت اجتماعی است ارائه دهیم.

 با پیروزی انقلاب اسلامی به رهبری امام خمینی(ره)یاران و همراهان ایشان که هر کدام برای خود وزنه علمی و اعتقادی بودند در مسند امور جای گرفتند، تا حقوق از بین رفتة‌ ملت ایران احقاق شود. در این حرکت مقدس و پاک، بودند افراد و گروه‌هایی که به دنبال سهم‌خواهی و مطالبة آن‌چه که به ناحق بود سر برآوردند تا شاید در جایی، قدرت و ثروت دست ناپاک آن‌ها را بگیرد، از این گروه‌های منحرف می‌توان نقش سازمان مجاهدین خلق یا به عبارت درست و صحیح منافقینی را که سرکردة آن مسعود رجوی خائن بود، نام برد.

آیت‌الله شهید مدنی که از شخصیت‌های علمی ، مذهبی و درس‌خوانده‌ نزد اساتید بزرگ نجف اشرف بود و از قبل از انقلاب اسلامی فعالیت‌های سیاسی و مبارزاتی علیه رژیم منحوس پهلوی داشت از معدود اشخاصی بود که خود را با تمام وجود در اختیار انقلاب و امام(ره) گذاشته بود.‌ کارنامه سیاسی او پر است از مبارزه، شکنجه و زندان. او که مجتهدی فاضل، مدیر و آگاه به امور بود در تصدی نمایندگی حضرت امام در آذربایجان شرقی و امام جمعه تبریز قرار گرفت و روز و شب خود را وقف مردمی کرد که به واقع قدر او را می‌دانستند و دل‌هایشان سرشار از عشق و محبت نسبت به ایشان بود. او که مرد خدا بود و تمام زندگی خود را وقف اسلام و انقلاب کرده بود تیری بود در چشم دشمنان انقلاب نو پا. آنان که نمی‌توانستند با او در جبهه حق علیه باطل رو به رو گردند با خدعه و تزویر و ترور شخصیت به میدان آمده در آدینه‌ای که همه در انتظار امام عصر(عج) در صف‌های نماز جمعه به خطبه‌های حکیمانه این عالم عظیم‌الشأن به گوش بودند و آماده می‌شدند تا به امام خود اقتدا نمایند، منافقی کوردل آیت‌الله مدنی را به بهانه سؤال در آغوش کشید و با انفجار نارنجکی او را مصداق مجاهد فی‌سبیل‌الله می‌کند که در محراب «ارجعی الی ربک» سرداده و معبود خود را پس از سال‌ها انتظار با محاسن خونین ملاقات می‌نماید.

باشد که نسل‌های امروز و آینده با آگاهی و درک و فهم از این رشادت‌ها و جان‌فشانی‌ها با اعمال و رفتار درست و ادای تکلیف از ایشان تقدیر و تشکر نمایند. روحش شاد و نامش ماندگار.

نویسنده: علی حسین‌پور