​عید دارد می­رسد، یکبار دیگر نیستی

جمع ما جمع است، ما هستیم و مادر، نیستی

گیرم آخر هفت­سین سفره هم تکمیل شد

باز کم دارد کنار سفره، آخر نیستی

لااقل پیغام سبزی باش، در این فصل سرد 

زود برگرد، از پرستوها که کمتر نیستی

خواهرم از کفشهای تازه­اش چیزی نگفت 

خواست آنها را ببینی، حیف دیگر نیستی

هستی این خانه هجده سال پیش از دست رفت

آی دنیا! آی دنیای سراسر نیستی!

می­سرایم اشک­هایم را و می­دانم به حتم

از سرودم جزهمین یک بیت ازبر نیستی:

جان ما قربان اشک دختری ویران‌نشین،

چشم من! مدیون من باشی اگر تر نیستی!

 

عباس سودایی