عَزیزٌ عَلَیَّ اَنْ اَرَی الْخَلْقَ وَلا تُری، وَلا اَسمعُ لکَ حَسیساً وَلا نجوی

سخت است برای من اینکه مردم را ببینم و تو را نبینم و از تو صدایی و نجوایی نشنوم

محبوب و معشوق اصلی ما در غیبت است …ما در عصر انتظار برایش چه کرده ایم؟؟

چقدر اعمالمان را برایش …برای رضایتش…برای خشنودیش…آراسته ایم؟؟

اگر بیاید و بگوید ای شیعه علی برای ظهور ما چه کردی …چه جوابی به آقا می دهیم؟؟

اصلا رویمان می شود به ایشان نگاه کنیم؟؟

هنگام اذان جز اندکی که به سوی مساجد و برای نماز میشتابند…بازارهایمان همچنان شلوغ است…نگاههای حریص برای یافتن کالایی بهتر از آنچه دیگری دارد گوش را برای شنیدن صدای مقدس اذان پرده زده…

صدای خنده های دخترانی که فقط عروسک دست هوس بازانند همراه صدای خنده های شیطان می شود و وای بر ما که در آن لحظه مولایمان شاهد است..

هندزفری در گوش با صدای موسیقی مبتذل غربی و حتی فارسی هایی که به نوعی تبلیغ متال و هپی متال و شیطان پرستی است…نمی گذارد صدای اذان را بشنویم….

اززمین و زمان می نالیم…تا به مشکل بر می خوریم فریادمان بلند میشود که خدایا مارا فراموش کرده ای…به ما بها نمی دهی…توجه نمیکنی…  اما از خودمان نمی پرسیم که ما چقدر به خدای خود بها می دهیم؟؟…ما چقدر نماز اول وقت برایمان مهم است؟؟  فراموش کرده ایم که امام صادق(علیه السلام) فرموده اند شیعیان ما را از روی نماز اول وقتشان بشناس

درد دارد…این غفلت زدگی ها درد دارد…این خواب رفتگی ها درد دارد…

ظهور نزدیک است…بسیار نزدیک است…

و باز جمعه اي ديگر …

در انتهاي كوچه پس كوچه هاي غربت زده ، دلم در انتظار تو اي غريب آشنا  بي تابم  .

نوروزها  عاشوراها و جمعه ها در پي هم گذشتند و مي گذرند ولي  هيهات !

كاش عجل مهلتي مي داد تا شاهد حضور سبزت باشم و اگر نه  حتي شاخه اي گل  در زير پاي مباركت باشم تا نشاني از انتظار كشيدنمان باشد

نسبت به ديروز به قيامت نزديکتر شديم  اما به خداچطور ؟!؟

آقا شرمندتونم هوای هممون رو داشته باشید و بازم  دست مارو بگیرید و به جوونیمون مارو ببخشید….

به فریاد این بنده ی غافل برس  به داد همه مان…. 

شرمنده ایم که بهای حسینی شدن ما بی حسین شدن تو بود

و شرمنده تر آنکه تو بی حسین شدی و ما حسینی نشدیم…