​

یقین، سه مرتبه دارد، علم الیقین، عین الیقین و حق الیقین است.  مثلاً  کسی می شنود آتشی هست و به وسيله‌ اين شنيده، به وجود آن يقين مي كند، اين، علم اليقين است، همان شخص، اگر از دور، دود و آثار آتش را ديد، اين مي شود عين اليقين؛ اما گاهي می رود در آتش و می سوزد؛ اين مي شود حق اليقين، همه این ها علم است؛ لکن این کجا و آن کجا؟!

?یقین متقین و شيعيان امیرالمؤمنین علیه السلام به آخرت، عین الیقین و حق الیقین است، اطمینان دارند كه شکي در آخرت آن نیست و برای آن روز خود، زحمت می کشند.

?برادرها! بهشتی هست، جهنمی هم هست و هر کسی بهشت و جهنم خود را خودش درست می کند، بهشت، زمین ساده‌ای است كه خودت آن را آباد می‌کنی، جهنم هم زمین ساده‌اي است که آتش و مار و عقرب آن را خودت می‌فرستی، عذاب‌ها عمل خود فرد است، مگر در آیه شریفه نيست كه می‌فرماید« وَ ما تُقَدِّمُوا لِأَنْفُسِكُمْ مِنْ خَيْرٍ تَجِدُوهُ عِنْدَ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بِما تَعْمَلُونَ بَصيرٌ »؛ (بقره:110.)

?هر كار خيرى را که براى خود از پيش می فرستيد، آن را نزد خدا [در سراى ديگر] خواهيد يافت، خداوند به اعمال شما بينا است، خداوند، عادل است، هر چه را می فرستي، خدا اثر همان را به تو باز می گرداند.