«ما را که یامجیر و اجرنا عوض نکرد … دلتنگ گریه های محرم شده دلم»

«تا که گوهر چکد از معدن چشم تر ما …  شصت وشش روز دگرتا به محرم داریم»

«صدای طبل عزایت به گوش می آید … خدا کند برسد عمر ما به عاشورا»

اینها نمونه ای کوچک از اشعاری است که عاشقان و دلسوختگان امام حسین ع قبل از رسیدن به محرم و عاشورا در فضای مجازی منتشر کرده و مشتاقانه برای رسیدن به محرم روزشماری می کنند.

 ❓آیا کسی نباید به آنها گوشزد کند که دو عید بزرگ قربان و غدیر نیز در راه است؟ 

❓آیا کسی نباید طبل شادانه غدیر را به صدا درآورد؟ 

❓مگر پیامبر نفرمودند: پیام غدیر را تا قیامت به همگان منتقل کنید؟

❓چرا عزاداری محور دین شده؟

 ❓مگر شادی برای اهل بیت نیز جزو فروع دین نیست؟

 ❓چرا برای شهادت امام حسین ع دو ماه عزاداری و برای میلادش تنها یک روز اختصاص یافته؟ 

❓چرا جامعه را به سمتی می بریم که روز به روز از شادی هایشان کاسته شود و به عزا افزوده گردد؟

❓طبع انسان به شادی بیشتر تمایل دارد یا عزا و گریه؟

❓ آیا ائمه ما ما را از شادی نهی می کردند؟ 

❓تولید دهه های مکرر عزاداری به نفع دین است یا به ضرر آن؟

کاش کسی جواب بدهد.