با آنکه همه اجزاي نوشته همچون تار و پود یک قالی در هم تنیده اند، می توان به هنگام نقد و ارزیابی آن، دو اقلیم را از هم بازشناخت؛ یکی گستره محتوا و پیام، و دیگري قلمرو قالب و آیین. از این رو، می توان ویژگی هاي نوشته خوب را نیز در این دو قلمرو ارزیابی کرد: پیام (محتوا) و آیین(قالب)…    .

ویژگی هاي نوشته خوب از حیث پیام

یک. تناسب با مقتضیات زمان

نوشته خوب باید با نیازهاي روزگار خود همساز و دمساز باشد. گذشته از اصول ثابت اعتقادي و برخی احکام عملی که در همه روزگاران ثابتند، دیگر اصول و فروع را باید به تناسب مقتضیات زمان دریافت و به خواننده انتقال داد… .

 دو. هماهنگی با نیاز مخاطب

نوشته خوب پیش از شکل یابی و استوار شدن، مخاطب خود را ارزیابی می کند… .

سه. اصالت و استواري مفهوم

نوشته خوب باید مبانی و اصول خود را از سرچشمه اي وام بگیرد که تشنگی انسان و جهان را سیراب کند، نه آن که او را به امید آب به سوي سراب بکشاند. نویسندگانی که اصول فکري خویش را از شرق و غربِ اندیشه اي وام می گیرند، حتّی اگر مطلب خُنثا بنویسند - البتّه به اعتقاد ما، مطلب خُنثا وجود ندارد به هر حال روزي خواننده خود را به بیراهه می برند… .                          

                                       ( برگرفته از کتاب بربال قلم ، نوشته سید ابوالقاسم حسینی (ژرفا)) 

                                                                                                                        ادامه دارد .

معاون پژوهش