? #دلیل_عقلی: دور کردنِ زیان از خود، واجب است. از طرفی، به هر انسانی بالاخره زیانی خواهد رسید مانند عارضه جسمانی، آزار ستمگران و… باید در صورت توان آنها را از بین برد. با دعا چنین توانی حاصل میشود. امام علی میفرماید: کسیکه به بلایی مبتلا باشد گرچه بلای عظیم باشد، سزاوارتر به دعا کردن نیست نسبت به کسیکه در سلامتی است، که او هم از بلا در امان نیست.*۱

? #دلیل_روایی: از منظر روایات همه به دعا محتاجند. چه بلا باشد چه نه، و از دعا با عنوان سِلاح و سِپَر یادآوری شده.

? پیامبر اکرم: میخواهید شما را به سِلاحی راهنمایی کنم تا از دشمنان نجاتتان دهد و روزی هایتان زیاد شود؟… خدا را همیشه بخوانید، زیرا دعا اسلحه مومن است.*۲ امام علی: دعا سپر مومن است، وقتی دری را زیاد کوبیدی، #سرانجام برایت باز شود.*۳ امام صادق: دعا نافذتر از سرنیزه آهنین است.*۴ امام سجاد: دعا، بلای نازل شده و نیز بلایی که هنوز نازل نشده را بازمیگرداند.*۵

? ۱- بحارالانوار ۳۸۰/۹۳ ؛ ۲و۳و۴- الکافی ۴۶۸/۲ ؛ ۵- عدة الداعی ص۱۱

​

انتظاری که از آن سخن گفته اند، فقط نشستن و اشک ریختن نیست! ما باید خود را برای سربازی امام زمان آماده کنیم.

انتظار فرج یعنی کمر بسته بودن، آماده_بودن، خود را از همه جهت برای آن هدفی که امام زمان برای آن هدف، قیام خواهد کرد، آماده کردن. آن انقلاب بزرگ تاریخی…

مقام معظم رهبری

​

« ماشیَح » کلمه عِبری و معادل واژه فارسی مسیحاست. به معنای «مَسح شده». بنی اسرائیل مقداری روغن بر سر پادشاهان میریختند و مسح می کردند، لذا آن پادشاه را ماشیح میگفتند و اطاعتش را واجب میدانستند. ماشیح، ابتدا لقبِ پادشاهان بود و کم کم به واژه نجات بخش برای آنها تبدیل شد.

بنی اسرائیل که در اوج گرفتاریها دست به دامن سَموئیل(پیامبر) شدند، او طالوت را مَسح نمود، و این شد که لفظِ ماشیَح برای اولین بار بر «طالوت» اطلاق شد.

ولی آیا موعود، طالوت بود؟ [ادامه دارد]

منجی در ادیان، شاکری، ص۳۶

سموئیل اول، باب۲۴، آیه۶

​

? این کتاب اثر ارزشمند “محمد بن ابراهیم نُعمانی” است. ایشان از راویان بزرگ شیعه در اوایل قرن ۴ هجری، نویسنده ای خوش ذوق و دارای قدرت استنباط و اطلاعات وسیع درباره علم رِجال و احادیث، شاگرد محمد بن یعقوب کُلینی (مؤلف کتاب کافی) بود و از شهرت، احترام و اعتبار خاصّی نزد دانشمندان و فقهای شیعه بهره مند است. این کتاب، به یقین جزء یکی از بهترین کتابها در زمینه احادیث مربوط به خصوصیات حضرت مهدی، غیبت و عصر ظهور و ویژگیهای آن دوران است. تمام احادیث دارای سند بوده و نوع اَسناد خوب و مورد پسند اهل فن است (درسنامه مهدویت، ج۱، ص۵۹)

? این کتاب، یکی از معتبرترین منابع ما در مباحث مهدویت به ویژه در مساله غیبت به شمار می رود (تاظهور، آیت الله نجم الدین طبسی، ج۲)

? در میان آثار مربوط به غیبت امام زمان، این کتاب قدیمی ترین متن است. بزرگانی مانند شیخ مفید، شیخ طوسی از این کتاب بهره گرفته اند و روایاتش را نقل کرده اند. (آیت الله مدنی بجستانی، فرهنگ کتب حدیثی شیعه،ج۱) 

? امام سجاد فرمودند: “قائم ما دارای نشانه هایی از شش پیامبر است: ۱-نشانه ای از نوح؛ ۲-نشانه ای از ابراهیم؛ ۳-نشانه ای از عیسی؛ ۴-نشانه ای از موسی؛ ۵-نشانه ای از ایّوب؛ ۶-نشانه ای از محمد.

? اما نشانه اش از نوح، طول عمر است؛ از ابراهیم، مخفی بودنِ محلّ ولادتش است؛ از موسی، ترس از دشمن و غیبت است که موسی از ترس فرعونیان از مصر به مدین رفت و مدتی مخفی بود؛ از عیسی، اختلاف رایِ مردم درباره اش و اعتزالِ او (تنهایی و خلوت نشینی) از مردم است؛ از ایّوب، پیروزی پس از مشکلات و گرفتاری است؛ و از محمد، قیام به شمشیر است.

? کتاب اعلام الوری ص ۲۹۰

♻️ در برخی روایات، نشانه ای از حضرت یوسف ذکر شده و آن زندانی بودن است . 

? عاشورا درسی است برای همه ی آنان که امام زمان میخواهند. شاید ۱۴ قرن پیش عاشورا شاهد خون بار ترین بی وفایی تاریخ بود، اما تمام نشد و روز به روز درحال پر رنگ تر شدن است چرا که میخواهد مفهومی را برای مردمان هر زمان اثبات کند.

? عاشورا تاریخ اشک باری است برای تمام جغرافیای جهان که مردم هر زمان بدانند امام و نبود امام یعنی چه؟ بدانند همیشه تقابل بین خواستن و نخواستن، جنگی است بی پایان میان آنکه بین خود و امامت یکی را انتخاب کند. عاشورا بُن‌ مایه ی #تفکر انتظار و‌ مهدویت در شیعه است. حقیقت عاشورا و‌ کربلا، درس انتظار و ‌بال سبز اُمید مهدوی برای آینده ی روشن شیعه است.

? امروز کسانی می توانند همراهی حسین زمان را آرزو کنند و‌ فریادِ “یالَیتَنی کُنّا مَعَک” برآورند که در عصر غیبت انچه که لازم است انجام دهند و انتظار را عمل بدانند و اولویت اولّشان در تمام مقاطع زندگی باشد

​

فرقی که ما شیعیان با دیگر فِرَق اسلامی و غیر اسلامی داریم اینست که ما این شخص عظیم و عزیز را میشناسیم؛ اسمش را، تاریخ ولادتش را، پدر و مادر و اجداد عزیزش را، « قضایایش» را میدانیم، ولی دیگران این ها را نمی دانند… به همین دلیل است که توسّلات شیعه، « زنده تر» و « پُرشورتر» و « بامَعناتر» و « با جهت تر» است…

اصل مهدویت مورد اتفاق همه مسلمان هاست… اما در بخش اصلی قضیه که « معرفت به شخص منجی است»، دچار نَقص معرفتند. شیعه با خبرِ مُسَلّم و قطعی خود، منجی را با نام، با نشان، با خصوصیات، با تاریخ تولد، میشناسد.

مقام معظم رهبری؛ ۷۴/۱۰/۱۷ - 

​

حضرت عیسی درباره آخرالزمان می فرماید: «ملت ها در جنگ و ستیز خواهند بود! قحطی، وَبا و زلزله واقع میشود! مردم از یکدیگر نفرت پیدا میکنند! آفتاب، تاریک و ماه، بی نور میگردد»

انجیل متی، باب۲۴ ؛ آیه ۱ تا ۶

آنچه در این پیشگویی آمده، بسیار ترسناک تر از طوفان نوح و داستان قوم لوط است!!!

مهمتر اینکه تمامیِ این مصیبت ها را بشریت باید بگذراند تا « شایستگی» ” ایمان به نجات” را پیداکند! در این هنگام است که خدا مستقیماً به “نجات” اقدام نمیکند بلکه فرستاده خود را برای نجاتِ ایمان آورندگان میفرستد! مانند ارسال موسی، مانند ارسال عیسی…

آیا وقتش نشده « منجی خواهیِ مان » عمیق تر شود؟

یکی از وظایف شیعیان، پیوسته منتظر آن حضرت بودن است و هر لحظه خود را برای آن واقعه عظیم آماده

سازد. خداوند در قرآن هدف از خلقت انسان را عبادت میداند.

و پیامبر درتفسیر این آیه میفرمایند:

برترین عبادت ها، انتظار فرج است.

منبع : مکیال المکارم - ج ۲

تلنگر :

خود را محک بزنیم، واقعا چقدرمنتظریم ؟

​آیت الله بهجت ره :

“چه مصائبی (سختی هایی) بر امام زمان که مالک همه کره زمین است، وارد می شود و آن حضرت در چه حالی است و ما در چه حالی؟ او در زندان است و خوشی ندارد و ما چقدر غافلیم”

در محضر بهجت  ج ۱ ص ۱۰۶

ای دوست، در غربت مولایت اندیشه کن که دنیا با این همه بزرگی برای او زندان شده…

​

در طول تاریخ، مردم برای رهایی از بلاها، ظهورِ “نجات دهنده ای” را انتظار می کشیدند! مانند نجاتِ نوح از غرق شدن در طوفان! نجات لوط از شهری پر از مردم آلوده! نجات بنی اسرائیل از فرعونیان!

این شد که خدا، مردمی با زندگی ناپاک را از گردونه تاریخ، حذف کرد؛ تکذیب کنندگانِ نوح، نابود شدند! اهالی شهر (قوم لوط) باصاعقه ای سوزانده شدند! و نیز غرق شدنِ فرعونیان در نیل…

لذا این فریادِ منتظران که «أینَ هادِمُ أبنیَةِ الشِّرکِ وَ النّفاق» ریشه ی قرآنی دارد…

شعراء۱۶۹، یونس۷۳، انبیاء۷۱، بقره۴۹