​

یکی از نمایندگان حضرت آیت الله ابوالقاسم خوئی رحمت الله علیه می‌گوید:

یک سالی در ایام محرم و صفر در نجف اشرف خدمت ایشان رسیدم ودر آن گرمای شدید ایشان را درحالی دیدم که از سرتاپایشان سیاه پوش بود، حتی جوراب های ایشان نیز سیاه بود.

من درحالی که تعجب کرده بودم و نگران حال ایشان بودم از آقا سوال کردم: 

فکرنمیکنید با این وضعیت سرتاپا سیاه پوش در این هوا، ممکن است مریض و یا گرمازده شوید؟؟!

ایشان در پاسخ فرمودند: فلانی من هر چه دارم از سیاه پوشی سرتاپا برای حضرت سیدالشهداء علیه السلام دارم.

پرسیدم: چطور؟

فرمود:بنشین تا برایت تعریف کنم:

پدر من مرحوم حاج سیدعلی اکبر خوئی از وعاظ و منبری های معروف زمان خود بود.همسرش که مادر من باشد هرچه از ایشان باردار میشد پس از دو سه ماه بارداری بچه اش سقط میشد و خلاصه بچه دار نمیشدند.

روزی پس از آنکه پدرم از منبر پائین می آید، زنی به او میگوید آسیدعلی اکبر شما که به ما سفارش میکنید چرا خودتان متوسل نمیشوید تا بچه دار شوید؟

پدرم این حرف را به مادرم بازگو میکند،

مادرم می‌گوید خب راست گفته، چرا خودت چیزی نذر امام حسین علیه السلام نمی‌کنی تا حضرت عنایتی فرموده و ما نیز بچه دار شویم؟

پدرم میگوید: ما که چیزی نداریم تا نذر کنیم؟

مادرم در جواب می‌گوید حتما لازم نیست چیزی داشته باشیم تا نذر کنیم،

اصلا شما نذر کن که امسال تمام 2 ماه محرم و صفر را برای امام حسین علیه السلام از سر تا پا، حتی جوراب و کفشتان هم سیاه باشد و سیاه بپوشید.

در آن سال پدرم به این نذر عمل کرد و از اول محرم تا پایان ماه صفر سرتاپا سیاه پوش شد.در همان سال هم مادرم باردار میشود و 7ماه نیز از بارداری اش میگذرد و بچه اش سقط نمی‌شود.

یک شبی یکی از طلبه ها که از شاگردان پدرم بوده در آخرشب درب منزل ایشان می آید.

وقتی پدرم درب را باز می‌کند پس از سلام و احوال پرسی عرض می‌کند که من یک سوال دارم.

پدرم می‌گوید بپرس.

طلبه می‌پرسد آیا همسرشما باردار است؟

ایشان با تعجب می‌گوید بله،تو از کجا می‌دانی؟

ناگهان آن طلبه شروع به گریه کردن میکند و می‌گوید: آسیدعلی اکبر من الان خواب بودم، در خواب وجود مبارک پیامبراکرم (صلی الله علیه و آله) را زیارت کردم.

حضرت فرمودند: برو و به آسیدعلی اکبرخوئی بگو که بخاطر آن نذری که برای فرزندم حسین کردی و 2 ماه از سرتاپا سیاه پوشیدی 

این بچه ای را که 7 ماه است همسرت در رحم دارد را ما حفظ میکنیم و او سالم میماند و ما او را بزرگ میکنیم و او را فقیه و عالم در دین میگردانیم و به او شهرت میدهیم.

و او را به نام من “ابوالقاسم” نام بگذار…

حالا فهمیدی که من هرچه دارم از سیاه پوشی سرتاپایی دارم؟…..

صلی الله علیک یا اباعبدالله

?امروز تمام ادیان، شیعه و سنی مدیون امام حسین علیه السلام هستند چون ابا عبدالله نفرمود اگر من با یزید بیعت کنم غدیر از بین می رود، ولایت پدرم یا مسئله ی تشیع از بین می رود بلکه فرمودند: فاتحه ی اسلام خوانده است یعنی اگر من دست بیعت با یزید بدهم نماز و اذان از بین می رود، توحید از بین می رود.

لذا امروز دنیای اسلام و صاحبان ادیان مدیون امام حسین علیه السلام هستند نه فقط شیعه. لذا ماه محرم را همه ی مسلمانان باید عزاداری کنند نه فقط شیعه، اگر حکومت یزید استمرار پیدا می کرد و امام حسین علیه السلام بیعت را می پذیرفتند توحید از بین می رفت.

بخشی از سخنرانی حجت الاسلام رفیعی 

•┈••✿?✿••┈•

 

روايتي از امام رضا(ع) هست که در روز اول محرم به ابن‌شَبيب فرمودند

◀️فرمودند: فرزند شبيب اگر بر سيد‌الشهدا(ع) گريه کردي تا اشکت بر گونه‌ات جاري شد خدا هر گناهي که کردي  کم يا زياد، صغير يا کبير  را مي‌بخشد.

◀️بعد دستور دوم را فرمودند که اگر مي خواهي خدا را ملاقات کني در حالي که گناهي نداشته باشي، سيدالشهدا(ع) را از نزديک و شايد هم از دور زيارت کن. اين دو دستور، يعني انسان هر وقت احساس کرد سنگين شده و آلوده شده و نمي‌تواند عبادت کند، بايد خودش را با گريه يا زيارت، بدون تأخير به سيدالشهدا(ع) که سرچشمه طهارت است، برساند.

◀️بعد فرمودند: اگر خوشحال مي‌شوي در غرفه‌هايي از بهشت ساکن شوي که در جوار نبي اکرم(ص) باشي، لعن قاتلين سيدالشهدا(ع) را ترک نکن.

◀️در ادامه نيز دستور چهارم را که خيلي عجيب است، فرمودند: اگر مي‌خواهي از ثوابي مثل ثواب شهدا کربلا بهره‌مند شوي، هر وقت سيدالشهدا را ياد کردي، عرض حاجت به ايشان کن و بگو «يا ليتني کنت معهم فأفوز فوزا عظيما»؛ اي کاش من هم در کربلا با شهداي تو بودم و به فوز خون دادن پيش روي تو مي‌رسيدم.

◀️در مورد پنجمين دستور نيز فرمودند: اگر دوست داري در بهشت در درجات ما باشي، غصه و شادي‌ات را از ما جدا نکن. آنجا که ما خوشحاليم، خوشحال باش و آنجا که ما غصه داريم غصه‌دار باش.

البته واضح است که هيچ کس به مقام امام نمي‌رسد، مقصود اين است که اگر مي‌خواهيد بين ما و شما در بهشت حائل نباشد، اين‌گونه باش. ممکن است کسي در بهشت باشد ولي هفتصد سال يک بار هم سيدالشهدا(ع) را نبيند.

حضرت در انتهاي اين روايت فرمودند تلاش کن خودت را به ولايت ما برساني. اگر کسي سنگي را دوست داشته باشد، خداي متعال او را با آن سنگ محشور مي‌کند. محبت، خودش همراهي است. سعي کن به ولايت ما که سرچشمه‌اش محبت ما است برسي.»

​ 

▪️ﺑﺪﺍﻥ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺭﻭﺯ ﻭﺭﻭﺩ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻪ ﻛﺮﺑﻠﺎ ﺧﻠﺎﻑ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﺻﺢ ﺍﻗﻮﺍﻝ ﺁﻥ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻭﺭﻭﺩ ﺁﻥ ﺟﻨﺎﺏ ﺑﻪ ﻛﺮﺑﻠﺎ ﺩﺭ ﺭﻭﺯ ﺩﻭﻡ ﻣﺤﺮﻡ ﺍﻟﺤﺮﺍﻡ ﺳﺎﻝ ﺷﺼﺖ ﻭ ﻳﻜﻢ ﻫﺠﺮﺕ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﭼﻮﻥ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺯﻣﻴﻦ ﺭﺳﻴﺪ ﭘﺮﺳﻴﺪ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﺯﻣﻴﻦ ﭼﻪ ﻧﺎﻡ ﺩﺍﺭﺩ؟ ﻋﺮﺽ ﻛﺮﺩﻧﺪ: ﻛﺮﺑﻠﺎ ﻣﻰ ﻧﺎﻣﻨﺪﺵ، ﭼﻮﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﻧﺎﻡ ﻛﺮﺑﻠﺎ ﺷﻨﻴﺪ ﮔﻔﺖ: ﺍَﻟﻠّﻬُﻢَ ﺍِﻧّﻰ ﺍَﻋُﻮﺫُﺑِﻚَ ﻣِﻦَ ﺍﻟْﻜَﺮﺏِ ﻭَ ﺍﻟْﺒَﻠﺎﺀ! 

▪️ ﭘﺲ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺿﻊ ﻛَﺮﺏْ ﻭ ﺑَﻠﺎ ﻭ ﻣﺤﻞ ﻣﺤﻨﺖ ﻭ ﻋﻨﺎ ﺍﺳﺖ، ﻓﺮﻭﺩ ﺁﺋﻴﺪ ﻛﻪ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﻣﻨﺰﻝ ﻭ ﻣﺤﻞ ﺧِﻴﺎﻡ ﻣﺎ ﺍﺳﺖ، ﻭ ﺍﻳﻦ ﺯﻣﻴﻦ ﺟﺎﻯ ﺭﻳﺨﺘﻦ ﺧﻮﻥ ﻣﺎ ﺍﺳﺖ. ﻭ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻜﺎﻥ ﻭﺍﻗﻊ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ ﻗﺒﺮﻫﺎﻯ ﻣﺎ، ﺧﺒﺮ ﺩﺍﺩ ﺟﺪّﻡ ﺭﺳﻮﻝ ﺧﺪﺍ ﺻﻠﻰ ﺍﻟﻠّﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ ﻭ ﺳﻠّﻢ ﺑﻪ ﺍﻳﻨﻬﺎ. ﭘﺲ ﺩﺭﺁﻧﺠﺎ ﻓﺮﻭﺩ ﺁﻣﺪﻧﺪ.

▪️ ﻭ ﺣﺮّ ﻧﻴﺰ ﺑﺎ ﺍﺻﺤﺎﺑﺶ ﺩﺭ ﻃﺮﻑ ﺩﻳﮕﺮ ﻧﺰﻭﻝ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﭼﻮﻥ ﺭﻭﺯ ﺩﻳﮕﺮ ﺷﺪ ﻋﻤﺮ ﺑﻦ ﺳﻌﺪ (ﻣﻠﻌﻮﻥ) ﺑﺎ ﭼﻬﺎﺭ ﻫﺰﺍﺭ ﻣﺮﺩ ﺳﻮﺍﺭ ﺑﻪ ﻛﺮﺑﻠﺎ ﺭﺳﻴﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﻟﺸﻜﺮ ﺁﻥ ﺍﻣﺎﻡ ﻣﻈﻠﻮﻡ ﻓﺮﻭﺩ ﺁﻣﺪﻧﺪ. 

? #منتهی_الآمال ، باب پنجم 

شاید بیست دروغ واضح در نطق ابلهانه‌ی این رئیس‌جمهور آمریکا در سازمان ملل وجود داشت؛ نشان‌دهنده‌ی این است که هم عصبانی‌اند، هم درمانده‌اند.

​‍

بین الطلوعین از طلوع فجر صادق ، یعنی ابتدای وقت نماز صبح و تا «طلوع آفتاب» ، انتهای وقت آن است و زمان واقع در بین این دو طلوع را «بین الطلوعین» می‌نامند.

? و روایات فراوانی نیز در زمینه عبادت در «بین الطلوعین» وجود دارد که در برخی از آنها اذکار و عبادات ویژه‌ای هم پیشنهاد شده است:

? پیامبر اکرم(ص): «هر کس از طلوع صبح تا طلوع آفتاب در مصلّاى خویش بنشیند و به تعقیب نماز مشغول باشد، خداوند او را از آتش دوزخ محفوظ دارد».

? رسول خدا(ص): هر کس هنگام صبح، هفت بار این آیات را بخواند، در آن روز از بلاها محفوظ باشد: «فَاللهُ خَیْرٌ حافِظاً وَ هُوَ ارْحَمُ الرَّاحِمینَ، انَّ وَلِیِّى‏ اللهُ الَّذى‏ نَزَّلَ الْکِتابَ وَ هُوَ یَتَوَلَّى الصَّالِحینَ، فَانْ تَوَلَّوْا فَقُلْ حَسْبِى‏ اللهُ لا الهَ الَّا هُوَ، عَلَیْهِ تَوَکَّلْتُ وَ هُوَ رَبُّ الْعَرْشِ الْعَظیم »؛

 پس [در هر حال] خداوند بهترین حافظ و مهربان‌ترین مهربانان است، ولىّ و سرپرست من‏ خدایى است که این کتاب را نازل کرده و او همه صالحان را سرپرستى می‌کند، پس اگر آنها [از حق] روى بگردانند [نگران مباش] بگو: خداوند مرا کفایت می‌کند، هیچ معبودى جز او نیست بر او توکّل کردم و او صاحب عرش بزرگ است.

?هر کسی صبح کند و چهار نعمت خدا را یاد نکند، می‌ترسم که این نعمت‌هاى خدا از او زایل گردد؛ آن چهار نعمت و سپاس بر آن، چنین است: «الْحَمْدُ للهِ الَّذى‏ عَرَّفنى‏ نَفْسَهُ، وَ لَمْ یَتْرُکْنى‏ عَمْیانَ الْقَلْبِ، الْحَمْدُ للهِ الَّذى‏ جَعَلَنى‏ مِنْ امَّةِ مُحَمَّدٍ صَلَّى ‏اللهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ، الْحَمْدُ للهِ الَّذى‏ جَعَل‏ رِزْقى‏ فى‏ یَدَیْهِ وَ لَمْ یَجْعَلْ رِزْقى‏ فى‏ ایْدی ‏النَّاسِ، الْحَمْدُ للهِ الَّذى‏ سَتَر ذُنُوبى‏ وَ عُیُوبى‏، وَ لَمْ یَفْضَحْنى‏ بَیْنَ النَّاس»؛

 سپاس مخصوص خداوندى است که خود را به من شناساند، و مرا کوردل به حال خود رها نکرد، سپاس مخصوص‏ خداوندى است که مرا از پیروان محمّد -که درود خدا بر او و خاندان پاکش باد- قرار داد، سپاس مخصوص خداوندى است که‏ روزیم را در اختیار خویش قرار داد و آن‌را به دست مردم نسپرد، سپاس مخصوص خداوندى است که‏ گناهان و عیب‌هایم را پوشاند و در میان مردم رسوایم نساخت.

? امیر مؤمنان على(ع): «هر کس هرکدام از سوره‌هاى توحید و قدر و آیة الکرسى را یازده بار پیش از طلوع آفتاب بخواند، از خسارت‌هاى مالى محفوظ می‌ماند».

? امیرمؤمنان علی(ع): «ذکر خدا، بعد از نماز صبح تا طلوع آفتاب، حتّى از مسافرت تجارتى نیز، در جلب روزى مؤثّرتر است».

? امام باقر(ع): «خواب صبح، شوم و نامیمون است؛ روزى را دور می‌سازد، رنگ صورت را زرد و متغیّر می‌کند. خداوند متعال، روزى را بین ‏الطّلوعین تقسیم می‌کند، از خواب در این زمان بپرهیزید و بدانید که منّ و سلوى‏ (دو غذاى لذیذى که براى بنی‌اسرائیل نازل می‌شد) در این ساعت بر بنی‌اسرائیل فرود می‌آمد».

? امام باقر(ع): «هر کس بعد از نماز صبح هفتاد مرتبه استغفار کند، خداوند او را بیامرزد».

 امام باقر(ع): «هر کس سوره “قدر” را پس از طلوع فجر هفت بار بخواند، هفتاد صف از فرشتگان بر او درود می‌فرستند و هفتاد مرتبه براى او طلب رحمت می‌کنند».

و در پایان، هر آنچه به عنوان تعقیبات نماز صبح در روایات ذکر شده را می‌توان از اعمال بین الطلوعین دانست.

 طبرسی، حسن بن فضل، مکارم الاخلاق، ص ۳۰۵ ، قم، شریف رضی، چاپ چهارم، ۱۴۱۲ ق.

مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، ج ‏۸۳، ص ۲۹۸، بیروت، دار إحیاء التراث العربی، چاپ دوم،۱۴۰۳ق.

 همان، ص ۲۸۲

 شیخ صدوق، الخصال، ج ‏۲، ص ۶۲۲، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ اول، ۱۳۶۲ش.

طبرسی، حسن بن فضل، مکارم الاخلاق، ص۳۰۵ .

طوسی، محمد بن حسن، تهذیب الاحکام، ج ‏۲، ص ۱۳۹، تهران، دار الکتب الإسلامیة، چاپ چهارم، ۱۴۰۷ق.

شیخ صدوق، ثواب الاعمال و عقاب الأعمال، ص ۱۶۵، قم، شریف رضی، چاپ دوم. 

. مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، ج ‏۸۳، ص ۱۶۱.

1ـ اينكه ما ريشه اين توفيق (عبادت الهي ) را از جانب پروردگار متعال بدانيم نه اينكه به خودمان نسبت دهيم. شاهد اين مطلب روايتي است از رسول گرامي اسلام صلي الله عليه و آله و سلم، از خداوند سبحان نقل كرده اند كه حضرت حق مي فرمايند : « بعضي از بندگان مؤمن من هستند كه در عبادت من تلاش و كوشش زياد مي كنند، در نيمه شبها از رختخواب گرم خود بيرون آمده به من سجده مي كنند و با اين كارها خود را به زحمت مي اندازند. من گاهي يك شب يا دو شب آنها را دچار خواب مي كنم تا بيدار نشوند. اين عنايت من درباره آنهاست كه مي خواهم آنها در عبادت من هميشه باقي بمانند . وقتي كه اين قبيل اشخاص صبح از خواب بيدار مي شوند، ناراحت هستند كه چرا ديشب به خواب مانده و اطاعت خدا را نكرده اند. اگر من فاصله ميان عبادت آنها نيفكنم، عجب و غرور به آنها مسلّط مي شود. عجب آنها را به سوي فتنه مي كشاند از خود راضي مي شوند و خيال مي كنند كه در نزد من تقرّب زيادي دارند .1 »

2 ـ توجه به اين مطلب داشته باشيم كه اگر امروز توفيق اين عبادت به ما داده شده است، نعمتي است كه در برابر آن پرسش و مسئوليتي داريم. و بايد وظيفه خود را به گونه اي كامل و درست بجا بياوريم تا شكر حقيقي ( لساني و عملي ) را انجام داده باشيم و نتوانيم اين نعمت را حفظ كنيم نه اينكه با غرور آن را از كف بدهيم .

3 ـ عبادت ما نه از نظر كيفيّت و نه كمّيت ، قابل مقايسه با عبادت اولياء خداوند مانند امير المؤمنين علي عليه السّلام ـ كه معيار و ملاك در سنجش اعمال هستندـ نمي باشد. و همين مقايسه، جز خجالت و اقرار به نقص اعمالمان، جاي عكس العمل را براي ما باقي نمي گذارد. توجه كنيم كه عبادات ما كجا و عبادت آن آقايي كه يك ضربت شمشيرش در جنگ و خندق، براي خداي متعال، برتر از عبادت جنّ و انس قلمداد شده است . 

4 ـ پر واضح است كه يكي از ريشه هاي اصلي گناهان ما جهل مي باشد. در غرور نيز اين عامل، بسيار مؤثر است. آدم مغرور يعني كسي كه گول خورده و دچار فريب شده است و در خيال خود مي پندارد كه اعمالش نيكوست در حاليكه اين جز توهم، چيز ديگري نيست و اين شخص فريب دنيا ، شيطان يا نفس و هواهاي آن را خورده است. امام صادق عليه السّلام فرمودند : ترس از خدا علمي كامل است و غرور به خدا جهلي كافي است .

5ـ دقّت داشته باشيد كه يكي از عوامل نابودي حسنات و عبادات ما، غرور مي باشد. زيرا در غرور، اخلاص امري فراموش شده است. اگر اين عمل ريشه در اخلاص مي داشت به چنين سرنوشت و اثري منجر نمي گشت كه توليد آن غرور و توهم براي صاحب آن باشد. رسول گرامي اسلام صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند : « خود پسندي و غرور ، عبادت هفتاد ساله را نابود مي كند . »

لبخند روی لبهای همگان و اشک های سرد روی گونه های تو .عبایت را روی سر میکشی و از کوچه ها عبور میکنی.

یک عبور تلخ.شاید تحمل دیدن این صحنه ها آنقدر برایت دشوار است که ندیدنشان را ترجیح میدهی.

ای کاش تو هم یک زینب داشتی.زینبی که غمخوارت میشد.زینبی که سنگ برادر را به سینه میزند.کاش عباسی داشتی تاحداقل در این هلهله و شور وهیاهو دلت را به او خوش میکردی.?

توی این شهر کمتر کسی به فکر تو میماند کمتر کسی ذکر لبش «یامهدی ادرکنی» ست

یعنی میتوان لذتی که در دیدن توست را به پیروی از نقشه های دشمن  وعمل به برنامه هایشان فروخت؟

دیدن روی ماه تو یا هوس و وسوسه شیطان؟

به راستی که قدر تورا فقط کودکی میداند که مشق شبش به جای الف، ب و بابا آب داد خمپاره و گلوله و بابایی که رفت وآغوش گرم مادرانه ای که دیگر نیست شده

قدر تورا تنها مادری میداند که پیشانی خونین پسرش را درآغوش گرفته میبوسد و انتقام خون شهیدش را به تو واگذار میکند!?

ای کاش میشد یک روز در هفته را به نام  روز نجابت میگذاشتند

و بعد آدمها به این فکر کنند که کمی هم میتوان نجیب بود

نجیب زاده بود

و فقط به این موضوع فکر کنند

بله فقط فکر کنند

روزى حضرت عیسى (علیه السلام) از صحرایى می گذشت.

در راه به عبادتگاهى رسید که عابدى در آنجا زندگى می کرد.

حضرت با او مشغول سخن گفتن شد.

در این هنگام جوانى که به کارهاى زشت و ناروا مشهور بود از آنجا گذشت.

وقتى چشمش به حضرت عیسى (ع) و مرد عابد افتاد، پایش سست شد و از رفتن باز ماند و همان‏ جا ایستاد و گفت خدایا، من از کردار زشت خویش شرمنده ‏ام.

اکنون اگر پیامبرت مرا ببیند و سرزنش کند، چه کنم؟

خدایا، عذرم را بپذیر و آبرویم را مبر.

مرد عابد تا آن جوان را دید سر به آسمان بلند کرد و گفت خدایا، مرا در قیامت با این جوان گناهکار محشور مکن.

در این هنگام خداى برترین به پیامبرش وحى فرمود که به این عابد بگو ما دعایت را مستجاب کردیم و تو را با این جوان محشور نمی کنیم، چرا که او به دلیل توبه و پشیمانى، اهل بهشت است و تو به دلیل غرور و خودبینى، اهل دوزخ.

➖ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺣﺎﻝ ﺍﻯ ﻋﺰﻳﺰ، ﻗﺪﺭﻯ ﺍﺯ ﺣﺎﻝ ﻏﻔﻠﺖ ﺑﻴﺪﺍﺭ ﺷﻮ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻣﺮ ﺧﻮﺩ ﺗﻔﻜﺮ ﻛﻦ ﻭ ﺻﻔﺤﻪ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻧﮕﺎﻩ ﻛﻦ. ﻭ ﺑﺘﺮﺱ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻛﻪ ﺍﻋﻤﺎﻟﻰ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺧﻴﺎﻝ ﺧﻮﺩﺕ ﻋﻤﻞ ﺻﺎﻟﺢ ﺍﺳﺖ، ﺍﺯ ﻗﺒﻴﻞ ﻧﻤﺎﺯ ﻭ ﺭﻭﺯﻩ ﻭ ﺣﺞ ﻭ ﻏﻴﺮ ﺁﻥ، ﺧﻮﺩ ﺍﻳﻨﻬﺎ ﺍﺳﺒﺎﺏ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭﻯ ﻭ ﺫﻟﺘﺖ ﺷﻮﻧﺪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻋﺎﻟﻢ، ﭘﺲ، ﺣﺴﺎﺏ ﺧﻮﺩﺕ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻋﺎﻟﻢ ﺗﺎ ﻓﺮﺻﺖ ﺩﺍﺭﻯ ﺑﻜﺶ ﻭ ﺧﻮﺩﺕ ﻣﻴﺰﺍﻥ ﺍﻋﻤﺎﻟﺖ ﺭﺍ ﺑﺮﭘﺎ ﻛﻦ ﻭ ﺩﺭ ﻣﻴﺰﺍﻥ ﺷﺮﻳﻌﺖ ﻭ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﺍﻫﻞ ﺑﻴﺖ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺴﻨﺞ، ﻭ ﺻﺤﺖ ﻭ ﻓﺴﺎﺩ ﻭ ﻛﻤﺎﻝ ﻭ ﻧﻘﺺ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﻛﻦ ﻭ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺟﺒﺮﺍﻥ ﻛﻦ ﺗﺎ ﻓﺮﺻﺖ ﻫﺴﺖ ﻭ ﻣﻬﻠﺖ ﺩﺍﺭﻯ.

➖ ﻭ ﺍﮔﺮ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻣﺤﺎﺳﺒﻪ ﻧﻜﻨﻰ ﻭ ﺣﺴﺎﺏ ﺧﻮﺩﺕ ﺭﺍ ﺩﺭﺳﺖ ﻧﻜﻨﻰ، ﺩﺭ ﺁﻧﺠﺎ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺣﺴﺎﺑﺖ ﺭﺳﻴﺪﮔﻰ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﻭ ﻣﻴﺰﺍﻥ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺑﺮﭘﺎ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﻣﺒﺘﻠﺎ ﺑﻪ ﻣﺼﻴﺒﺘﻬﺎﻯ ﺑﺰﺭﮒ ﻣﻰ ﺷﻮﻯ. ﺑﺘﺮﺱ ﺍﺯ ﻣﻴﺰﺍﻥ ﻋﺪﻝ ﺍﻟﻬﻰ، ﻭ ﺑﻪ ﻫﻴﭻ ﭼﻴﺰ ﻣﻐﺮﻭﺭ ﻣﺒﺎﺵ ﻭ ﺟﺪ ﻭ ﺟﻬﺪ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﻣﺪﻩ. ﻭ ﻗﺪﺭﻯ ﺑﻪ ﺻﺤﻴﻔﻪ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺍﻫﻞ ﺑﻴﺖ ﭘﻴﻐﻤﺒﺮ، ﺻﻠﻮﺍﺕ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﻴﻬﻢ، ﻛﻪ ﻣﻌﺼﻮﻡ ﺍﺯ ﮔﻨﺎﻩ ﻭ ﺧﻄﺎ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﻛﻦ ﻭ ﺗﻔﻜﺮ ﺩﺭ ﺁﻧﻬﺎ ﻛﻦ. ﺑﺒﻴﻦ ﭼﻘﺪﺭ ﻛﺎﺭ ﺳﺨﺖ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺭﺍﻩ ﺗﺎﺭﻳﻚ ﻭ ﺑﺎﺭﻳﻚ.

? #چهل_حدیث ، امام خمینی (ره)

#شمر_شناسی

او سردار سپاه علی(ع) در صفین بود و با معاویه جنگید 

#همو_نیز قاتل پسر علی(ع) در کربلا شد و برای یزید جنگید

#تاریخ_تکرار_میشود 

مسلم  بن عبدالله ضبابی‏ گوید: 

«شمر نیز با ما [در سپاه امام علی(ع)] بود. ادهم بن محرز با وی مبارزه کرد و با شمشیر صورت شمر را زد. شمر نیز ضربتى به او زد اما ضربه‌اش اثرگذار نبود. پس شمر پیش یاران خویش بازگشت و آبى نوشید، آن‌گاه نیزه‌ای گرفت و رجزخوان رفت و به ادهم حمله برد و با نیزه، ضربه‌ای محکم به او وارد کرد و گفت: این ضربه من در مقابل آن ضربه تو».

?تاریخ الامم و الملوک، ج 5، ص 28.

در حادثه کربلا، تکلیف قاتلان مشخص است، #امروز شاید گله کردن از قاتلان حسین(ع) که چرا او را به شهادت رسانیدید کار کاملی نباشد.

قاتل، قاتل است.

✅اما سوال این است، چگونه #حسین به دست قاتلان افتاد؟

پاسخ مورد غفلت ماست، مهمتر از #قاتلان کربلا، باید به #خاذلان پرداخت.

✅خاذلان کسانی هستند که نشستند و نگاه کردند. 

زینب(س) هم عصر عاشورا به عمر سعد فرمود: تو داری نگاه می‌کنی و حسین(ع) را می‌کُشند؟

یعنی تو هم از #خاذلین هستی.

این است که حسین(ع) به آنها می‌فرماید: «به خدا قسم، یاری نکردن(نامردی و عهدشکنی) در خون شماست»

?ارشاد مفید/2/ 112

✅خادلان کسانی بودند که خودشان #حسین را دعوت کردند اما گوشه ای نشستند و فقط نژاره گر بودند‌‌…

​ 

??مناظره ی منبر و دار ، شعری از اُستاد شهریار??

??منبر از پشت شیشه ی مسجد

چشمش اُفتاد و دید چوبه ی دار

عصبی گشت و غیضی و غضبی

بانگ بر زد که ای خیانت کار

تو هم از اهل بیت ما بودی

سخت وحشی شدی و وحشت بار

نرده ی کعبه حرمتش کم بود؟

که شُدی دار شحنه، شرم بدار

ما سرو کارمان به صلح و صلاح

تو به جُرم و جنایتت سر و کار

دار، بعد از سلام و عرض ادب

وز گناه نکرده استغفار

گفت ما نیز خادم شرعیم

صورت اخیار گیر، یا اشرار

تو قلم می زنی و ما شمشیر

غِلظت از ما قضاوت از سرکار

تا نه فتوی دهند منبر و میز

دار کی می شود سر و سر دار

هر کجا پند و بند درماندند

نوبتِ دار می رسد ناچار

منبری را که گیر و دارش نیست

همه از دور و بر کنند فرار

باز منبر فرو نمی آمد

همچنان بر خر ِ ستیزه سوار

عاقبت دار هم ز جا در رفت

رو به دَر تا که بشنود دیوار

گفت اگر منبر تو منبر بود

کار مردم نمی کشید به دار??

​بسم الله الرحمن الرحیم

با وجود سخت ترین مشکلات ،فقط کافیه که بریم سر سجاده و دو رکعت نماز با توجه بخونیم

فقط کافیه اعتقاد داشته باشیم به اونچه که میگیم✅

از یکی از اساتید پرسیدیم که تقریبا چقدر طول میکشه که ما بتونیم یه نماز درست و حسابی بخونیم !؟

ایشون گفتند اگر بطور مداوم کار کنی حدودا ۷/۸سال طول میکشه

درسته که میشه راه ۷/۸ساله رو یه شبه طی کرد

اما نه برا ماها

چون تو این جامعه خیلی سخته اینکار رو کردن ،یکجورایی غیر ممکن است

اما داریم در طول تاریخ که پسر ۱۳/۱۴ساله به اون اوج لذت نماز رسیده

بحث شهدا جدا است ✅

اثر خاک جبهه این بود که راه ۷/۸ساله رو یه شبه طی میکرد ✅

پس ناامید نباشین که چرا من به اون لذته نمیرسم

یه حدیث پر محتوایی داریم از امام صادق(ع)

هنگامی که به نماز ایستادی ،بدان که در پیشگاه خداوندی 

و اگر تو اورا نمیبینی ،بدان که او تو را میبیند

این حدیث چی میگه ؟

میگه فک نکن نماز یه رابطه یکطرفه هست 

نماز یک رابطه دوطرفه هست ✅

پس مواظب باش که ادب رو رعایت  کنی

در فقه رضا از اداب نماز امده

هرگاه خواستی به نماز بایستی ،شتابان و خوابالوده و بازی کنان به سمت نماز نرو

بلکه با ارامش و وقار و درنگ به سوی نماز برو

⛔️و در مقابل هرچه تو نماز شتابان و عجله کنان باشی 

تو زندگی هم پر از اضطراب و استرسی

☝️در ادامه حدیث میگه 

و سنگینی ات رو گاه بر این پا و گاه بر اون پا نیانداز 

✅همچون کسی که اخرین نمازش را میخواند نماز بخوان

هر وقت تو نماز کسل و خوابالوده بودین 

به خودتون تلقین کنید که این اخرین نماز عمرتون هست ✅

این یه رمز بزرگی هستا☺️

شما فرض کنید تو یه اتاقی نماز میخونین که یه دوربین شمارو زیر نظر داره

چقدر با درنگ و ارامش نماز میخونی✅ 

تا زمانی که دوربین نباشه

یکی از دوستان برامون تعریف میکرد که یه شب تو مسجد تنهایی داشتیم نماز میخوندیم

خیلی بی حال و خوابالوده بودیم

که یهو از در مسجد صدایی اومد

ما هم از بعد صدا دیگه نماز رو با اب و تاب میخوندیم

خلاصه یه نماز ابدار و تمیز خوندیم

بعد نماز که نگاه کردیم عقب

دیدیم ای دل غافل یه سگ اومده تو مسجد 

و ما به خاطر یه سگ اینهمه ریا کردیم

کسی که نمازهایش قضا می شود   به این معناست که شیرینی خواب را بر شیرینی صحبت کردن با خدا ترجیح داده است

کسی که نمازهایش قضا می شود شاید نمیداند که همخواب شیطان شده است و مورد لعن خدا!

کسی که نمازهایش قضا می شود شاید نمیدونه که چقدر از نعمت های دنیا و آخرت رو از دست داده است

کسی که نمازهایش قضا می شود شاید نمیدونه که صحت و سلامتی را خدا در سحر خیزی قرار داده که بیدار شدن از خواب خیلی از بیماری های روانی از قبیل افسردگی و امراض جسمی را بوسیله آن دفع میکند

کسی که نمازش قضا می شود شاید نمی داند که خدا استجابت دعا را در اوقات ابتدایی نماز صبح قرار داده است

کسی که نمازهایش قضا می شود شاید نمیداند که خدا بوسیله نماز های اول وقت بر ملائکه خود مباهات می کند

کسی که نمازهایش قضا می شود شاید نمیداند که با قضا شدن نمازها ملائکه رحمت رو از خودش دور کرده و شیاطین جن و انس رو به سمت خودش دعوت کرده است

کسی که نمازهایش قضا می شود شاید به آیه قرآن غافل است که فرمود روز قیامت روز حسرتی است که به مقامات همدیگر حسرت میخورند

کسی که نمازهایش قضا می شود شاید به خدا و آخرت آنگونه که باید ایمان بیاورد ایمان نیاورده است

حضرت عشق عزاداریت شروع شد…

 

. ویژگی هاي نوشته خوب از حیث آیین

یک. درست نویسی

دو. شیوا نویسی

محورهاي اصلی نگارش

پیش از نگارش نویسنده باید پیش از دست به قلم بردن، به این چهار پرسش اساسی پاسخ دهد و به تناسب پاسخی که براي آنهامی یابد، گام در میدان بگذارد:

یکم. چه می نویسیم ؟

در این گام، باید موضوع را به خوبی بشناسیم و قلمرو آن را معلوم کنیم. نیز در نظر بگیریم که آنچه می نویسیم برخاسته از تعهّدي مؤمنانه است یا نه؛ و اگر نیست، بکوشیم تا همین گام اوّل را متعهّدانه برداریم.

دوم. چرا می نویسیم ؟

آیا در پی اثبات مدّعایی هستیم یا وصف رویدادي یا گزارش تجربه اي؟ این، بر زبان نگارش و شیوه داخل شدن به بحث و بیرون آمدن از آن کاملا اثر می گذارد.

سوم. براي که می نویسیم ؟

مخاطب خود را، خواه حاضر و خواه غایب، خوب بشناسیم و مقتضیات روحی او را بفهمیم و آن گاه دست به قلم ببریم.

چهارم. در چه وضعیتی می نویسیم ؟

وضعیت ما و روزگار ما چه اقتضا می کند؛ براي انجام دادنِ کار خویش چه اندازه مهلت داریم؛ اثر ما در چه محیطی به دست مخاطب می رسد.

 

                                              ( برگرفته از کتاب بربال قلم ، نوشته سید ابوالقاسم حسینی (ژرفا)

                                                                                                                            ادامه دارد

معاون پژوهش

 

 

 

طلاب محترمی که واحد پایان نامه را اخذ کرده اند ،برای ارائه طرح اجمالی خود به واحد پژوهش مراجعه کنند .همچنین طلابی که طرح اجمالی آنها تصویب شده است هر چه سریعتر طرح تفصیلی خود را برای مطرح شدن در شورای پژهشی مدرسه به معاون پژوهش تحویل دهند .

                  با تشکر معاون پژوهش